Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013

ΦΡΑΓΚΟΣΤΑΦΥΛΟ(RIBES RUBRUM) ΤΙΜΗ-ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

ΦΡΑΓΚΟΣΤΑΦΥΛΟ(RIBES RUBRUM) ΤΙΜΗ-ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ

Τα φραγκοστάφυλα έχουν τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα βιταμίνης C από όλα τα φρούτα των εύκρατων ζωνών, με 177-187mg βιταμίνης C ανά 100 γρ. καρπών), ενώ εξίσου μεγάλη είναι και η θρεπτική αξία του χυμού (138 ως 186 mg/100 γρ).

Βιταμίνη C από τα πορτοκάλια, είναι πλούσια σε φυτικές ίνες και αντιοξειδωτικά στοιχεία, συμβάλλοντας αποτελεσματικά στην καταπολέμηση των ελεύθερων ριζών. Πάνω από όλα όμως, είναι ένα νόστιμο φρούτο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, δίνοντας εκτός από τα θρεπτικά του συστατικά και μια ιδιαίτερη γεύση σε κάθε δημιουργία.

Θρεπτική αξία
Τα φραγκοστάφυλα έχουν τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα βιταμίνης C από όλα τα φρούτα των εύκρατων ζωνών, με 177-187mg βιταμίνης C ανά 100 γρ. καρπών), ενώ εξίσου μεγάλη είναι και η θρεπτική αξία του χυμού (138 ως 186 mg/100 γρ). Αν λάβουμε υπόψη το ότι για να χαρακτηριστεί ένα προϊόν σαν «φυσική πηγή βιταμίνης C», πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 10 γρμ ανά 100 γραμμάρια καρπού (10% των συστατικών), τότε είναι εμφανής η υπεροχή του φραγκοστάφυλου (βλ. σχετικό πίνακα κάτω αριστερά).
Η σημαντική θρεπτική αξία του φραγκοστάφυλου αυξάνεται ακόμη περισσότερο, καθώς εκτός από βιταμίνες, είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε φυτικές ίνες, περιέχοντας πάνω από 5,5 γρ. ανά 100 γραμμάρια μούρων. Όπως είναι γνωστό, οι φυτικές ίνες είναι μείζονος σημασίας για την καλή λειτουργία του εντέρου, βοηθώντας παράλληλα τη δημιουργία συναισθήματος κορεσμού   στο στομάχι.
Εκτός από τα παραπάνω, τα φραγκοστάφυλα είναι πλούσια σε βιταμίνη Ε, προβιταμίνη Α και πολυφαινόλες, φυτικές ουσίες γνωστές για την αντιοξειδωτική τους δράση, καθώς έχουν την ιδιότητα να συλλαμβάνουν τις ελεύθερες ρίζες που βλάπτουν τους ιστούς του σώματος.
Γεύση και ευελιξία στη χρήση
Εύγευστο και υγιεινό, το φραγκοστάφυλο προσφέρει εξαιρετικά θρεπτικά οφέλη, αλλά και μοναδική γεύση σε φαγητά και γλυκά. Δεν είναι λίγοι οι σεφ που το εντάσσουν στις δημιουργίες τους (στη φωτο αριστερά, φιλέτο πάπιας με μήλο και μαρμελάδα φραγκοστάφυλου), καθώς η ιδιαίτερη γλυκιά γεύση του αναδεικνύει κρεατικά, πουλερικά και κυνήγι.
Το φραγκοστάφυλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πολλές μαγειρικές και ζαχαροπλαστικές δημιουργίες (καρπός), να πολτοποιηθεί σαν μαρμελάδα ή γλυκό, να εμπλουτίσει με το χυμό του κοκτέιλς, σε σορμπέ παγωτού, αλλά και να φαγωθεί σκέτο ή με δημητριακά το πρωί.
Η γεύση του δίνει ιδιαίτερο χαρακτήρα σε πολλές συνταγές και γλυκά, με εντυπωσιακά αποτελέσματα, ενώ το χρώμα του αποτελεί στολίδι για κάθε πιάτο.
Στην κάβα ή το μπαρ, η ανάμιξη του χυμού του με λευκό κρασί, δίνει το γνωστό κοκτέιλ Kir (ή Kir Royal, όταν αναμιγνύεται με σαμπάνια), ενώ στη Βρετανία είθισται η προσθήκη χυμού φραγκοστάφυλου σε ποτήρι μαύρης μπίρας (stout, όπως η Guinness) για μια διαφορετική εκδοχή.
Αγορά και Παραγωγή
Το φραγκοστάφυλο καλλιεργείται κυρίως στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη, με τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Πολωνία στις πρώτες θέσεις, ενώ επιλεγμένες καλλιέργειες υπάρχουν και στην Ασία (σε περιοχές με κλίμα παρόμοιο με τη Β. Ευρώπη).
Οι χώρες αυτές, βλέπουν τις εξαγωγές τους να αυξάνονται αλματωδώς τα τελευταία χρόνια, καθώς όλο και περισσότερες έρευνες επιβεβαιώνουν την υψηλή διατροφική αξία του καρπού, ενώ πλέον η χρήση του έχει επεκταθεί και σε άλλους κλάδους, όπως η βιομηχανία καλλυντικών (αιθέρια έλαια, κρέμες περιποίησης), η φαρμακοβιομηχανία κλπ.
Η Βρετανία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή στην Ευρώπη. Η συστηματική καλλιέργεια φραγκοστάφυλου στη Βρετανία, ξεκίνησε κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου, όταν οι πηγές βιταμίνης C άρχισαν να σπανίζουν και οι κάτοικοι αναζητούσαν τροφές πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά.
Στην Πολωνία, οι καλλιέργειες φραγκοστάφυλου υπερτετραπλασιάστηκαν μέσα σε 20 χρόνια, από 4.700 εκτάρια το 1961 σε 18.000 εκτάρια το 1982, ανεβάζοντας την παραγωγή από 20.000 τόνους σε 59.600 αντίστοιχα. Έκτοτε, το υψηλό κόστος των εργατικών αποτέλεσε τον κύριο λόγο για τον οποίο μέρος των καλλιεργειών εγκαταλείφθηκε, ωστόσο παραμένει ακόμα και σήμερα η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα σε παραγωγή.
Η Γαλλία, τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός χώρα στην Ευρώπη, παράγει μεταξύ 8.000 και 11.000 τόνων ετησίως, με καλλιέργειες περίπου 3.000 εκταρίων. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της εξάγεται (κυρίως σε ασιατικές χώρες), ενώ ένα σημαντικό ποσοστό απορροφάται στην τοπική αγορά, ιδιαίτερα στην παραγωγή του λικέρ Crème de Cassis, που χρησιμοποιείται ευρέως στη χώρα.







ΚΡΑΝΑ μια νέα πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια
Η κρανιά ανήκει στην κατηγορία καρποφόρων θάμνων και θεωρείται πολλά υποσχόμενη καλλιέργεια για ημιορεινές και ορεινές περιοχές της χώρας. Η κρανιά (Cornus mas) είναι ένας φυλλοβόλος θάμνος που αυτοφύεται στη νότια Ευρώπη και στη νοτιοδυτική Ασία.

Το δέντρο είναι γνωστό από την εποχή του Ομήρου με το όνομα "Κράνεια" (Ιλιάδα). Μάλιστα, σύμφωνα με το Θεόφραστο, το ξύλο της κρανιάς ήταν τόσο σκληρό, όσο και το κόκκαλο και το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια, τόξα και μπαστούνια. Ενώ σύμφωνα με τον Παυσανία οι αρχαίοι έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα


Η κρανιά, καθώς πρόκειται για δέντρο δασικό, που αυτοφύεται σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ουδέποτε κατά το παρελθόν καλλιεργήθηκε σε εμπορική κλίμακα. Η καλλιέργεια απευθύνεται σε αγρότες των ορεινών και ημιορεινών περιοχών οι οποίοι θα μπορέσουν να έχουν ένα καλό εισόδημα από μία καλλιέργεια. Σημαντικό στοιχείο είναι ότι η καλλιέργεια δεν επιβαρύνει το περιβάλλον με φυτοφάρμακα και λιπάσματα και μπορεί να εκμεταλλευτεί τους εγκαταλελειμμένους αγρούς. Τελευταία η κρανιά συμπεριελήφθη από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης στις προωθούμενες καλλιέργειες.


H καλλιέργεια της κρανιάς αποκτά ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον, δεδομένου ότι εντάχθηκε και στα σχέδια βελτίωσης και προβλέπει ενισχύσεις για την εγκατάσταση φυτείας από 40% έως και 75%, ανάλογα με την ιδιότητα του δικαιούχου και τον τόπο της μόνιμης κατοικίας ή έδρας.


Σε ό,τι αφορά τα προϊόντα της κρανιάς, αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχουν τουλάχιστον 12 διαφορετικά προϊόντα. Μερικά από αυτά είναι το συμπυκνωμένο εκχύλισμα κράνων, το λικέρ κράνων και η μαρμελάδα. Τα κράνα χρησιμοποιούνται από την αρχαιότητα έως σήμερα για φαρμακευτικούς σκοπούς. Είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, καθώς και βιταμίνη C.


Αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες (-30 0C). Ανθίζει τον χειμώνα (Ιανουάριο - Φεβρουάριο), ενώ οι καρποί ωριμάζουν στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου. Τα δενδρύλλια φυτεύονται στα τέλη Οκτωβρίου σε χαμηλά υψόμετρα ή στις αρχές Μαρτίου σε μεγαλύτερα υψόμετρα με πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Επιθυμητό είναι να υπάρχει νερό και να αρδεύονται κάθε 10-15 ημέρες κατά τη θερινή περίοδο. Η κρανιά σπάνια κλαδεύεται. Η συλλογή του καρπού γίνεται με άπλωμα διχτύων και δόνηση των κλαδιών.




Βέβαια, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η καρποφορία αρχίζει από το 4ο-5ο έτος, ενώ στο 15ο έτος μπορεί να φτάσει σε 1,5 τόνο. Ιδιαίτερα σημαντική είναι η ύπαρξη στην αγορά εταιρειών που μέσω συμβολαιακής γεωργίας προσφέρουν στους παραγωγούς που θα εγκαταστήσουν φυτείες με κράνα την εξασφαλισμένη απορρόφηση της παραγωγής τους.


Κατερίνα Αντώνενα
πηγη.lamia times

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013


Εχινάτσια - Echinacea purpureα












Η Εχινάτσια (Echinacea purpurea)  με το πορφυρό χρώμα της είναι ένα εντυπωσιακό, ποώδες, πολυετές φυτό που φυτρώνει σε συστάδες, πεθαίνει στο έδαφος το χειμώνα και βλαστάνει πάλι την άνοιξη. Οι συστάδες φτάνουν συνήθως τα 60 εκατ. σε διάμετρο, με παρόμοιο επίσης ύψος. Τα σκούρα πράσινα φύλλα είναι χονδροειδή και τραχιά, με σχήμα συνήθως λογχοειδές και μήκος 7 - 20 εκ. το πολύ. Τα κεφάλια των λουλουδιών, που μοιάζουν με μαργαρίτας, έχουν μήκος 7,5 εκ. κατά πλάτος και είναι πολύ ελκυστικά με τις ροδoπορφυρές ακτίνες και το μεγάλο, κωνικό καφεκόκκινο κέντρο τους. Πολλές ποικιλίες είναι διαθέσιμες για κηπουρική, συμπεριλαμβάνοντας μερικές με άσπρες ακτίνες στα πέταλα.
Μερικές ποικιλίες έχουν άνθη με κρεμαστά ή γυρτά πέταλα και άλλες με οριζόντια. Όλες όμως έχουν στο κέντρο τον μεγάλο αγκαθωτό κώνο απ' όπου το φυτό έλκει το όνομά του. Η λέξη Εχινάτσια προέρχεται από την ελληνική λέξη εχίνος που σημαίνει αχινός (αγκαθωτός). 
Ενδημικό της Βόρειας Αμερικής, η Echinacea purpurea, είναι ένα υπέροχο πολυετές. Τα λουλούδια προσελκύουν τις πεταλούδες και τις μέλισσες, ενώ τα κεφάλια με τους σπόρους καταβροχθίζονται από τις αμερικανικές καρδερίνες. Σχηματίζουν μεγάλα χαλιά που είναι πολύ εντυπωσιακά μέσα στους κήπους, όπου το μαβί χρώμα τους αντιπαραβάλλει ωραία με το κίτρινο, το πορτοκαλί και το απαλό ροζ της ημεροκάλης.

Το φύλλωμα δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικό, αλλά το ύψος των φυτών (1 μ) σημαίνει ότι είναι η καταλληλότερη ένδυση για το πίσω μέρος φυσικών συνόρων, όπου τα φύλλα θα είναι κρυμμένα. Υπάρχουν επίσης νάνες ποικιλίες, με τις οποίες είναι δυνατό να δημιουργηθούν κοντές, μεσαίες και ψηλές μπορντούρες.

Αφού τα φυτά ριζώσουν, έπειτα είναι ανεκτικά σε ξηρά, αμμώδη και γενικά φτωχά εδάφη, αλλά απαιτούν πλήρη ηλιόλουστα μέρη. Αν το χώμα είναι καλό, τα φυτά θα είναι πολύ ευχαριστημένα και η βλάστησή τους θα οργιάσει.

Όπως πολλά ενδημικά είδη φυτών, η E. purpurea πολλαπλασιάζεται μόνη της και ταχύτατα στους κήπους, και συνήθως ανθοφορεί το δεύτερο χρόνο. Οι συλλέκτες των σπόρων του φυτού σημειώνουν ότι οι σπόροι μπορούν εύκολα να αφαιρεθούν από το ακιδωτό κεφάλι που τους περιέχει, αν τοποθετηθούν πρώτα σε νερό για να μουλιάσουν. Οι ανθοσυνθέτες αποξηραίνουν τα σαν αχινούς κεφάλια με τους σπόρους και τα χρησιμοποιούν με αποξηραμένες συνθέσεις. Στον κήπο, τα νεκρά κεφάλια μπορούν να απομακρυνθούν για να δραστηριοποιήσετε και να υποκινήσετε την ανθοφορία ή μείνουν στη θέση τους για να προσελκύσουν τις καρδερίνες.

Αν και η Εχινάτσια έχει κερδίσει δημοτικότητα σαν διακοσμητικό φυτό κήπου, η πιο ενδιαφέρουσα αναφορά του προέρχεται από την ιστορία του σαν βότανο. Στις ινδιάνικες πεδιάδες της βόρειας Αμερικής πιστεύουν στα εξαιρετικά οφέλη του και χρησιμοποιούν τις ρίζες για να κάνουν ένα κατάπλασμα για διάφορες περιπτώσεις, από πληγές που προέρχονται από έντομα και φίδια μέχρι πόνους στα ούλα και κρυολογήματα. Κατά τη διάρκεια εφίδρωσης σε διάφορες τελετές, το νερό που χρησιμοποιείται για να χυθεί στη χόβολη-θράκα συχνά περιλαμβάνει ενυδατωμένες ρίζες από Εχινάτσια. Ο ατμός που παράγεται προσφέρει πρόσθετα αποτελέσματα καθαρισμού κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εφίδρωσης.

Οι πρώτοι άποικοι των πεδιάδων έμαθαν για τα πλεονεκτήματα της Εχινάτσιας, και αναπτύχθηκαν πολλές παραδοσιακές θεραπείες. Προς το τέλος του 1800, σε ένα σκεύασμα "πανάκεια", συμπεριλήφθηκαν όλα τα "γιατρικά της Εχινάτσιας" που εμφιαλώνονταν και πατεντάρονταν από το Δρ H.C.F. Meyer, ενώ προωθούνταν ως Meyer's Blood Purifier (εξαγνιστής αίματος Meyer). Όμως, ο αναπτυσσόμενος τομέας της ιατρικής έρευνας δεν πήρε στα σοβαρά τις ευρεσιτεχνίες του Δρ Meyer για πλήρη ίαση.

Μόνο μετά από την ενασχόληση μιας οικογενειακής επιχείρησης, των αδερφών φαρμακοποιών Lloyd, που παρήγαγε τα δικά της προϊόντα από Εχινάτσια, που το φυτό κέρδισε τη μεγάλη του δημοτικότητα στην Αμερική, σαν θεραπευτικό για το κρυολόγημα και τις μολύνσεις. Όμως με την εμφάνιση των σύγχρονων αντιβιοτικών στη διάρκεια της δεκαετία του 2000, η χρησιμότητα της Εχινάτσιας ως θεραπευτικό βότανο μειώθηκε.

Όχι όμως και στην Ευρώπη. Μετά την απομάκρυνσή της κατά πλειοψηφία από το δικό της τόπο, η Εχινάτσια κέρδισε αναγνώριση στο εξωτερικό. Στη Γερμανία, οι μελέτες αφιερώθηκαν στην κατανόηση των θεραπευτικών ικανοτήτων της, οι οποίες επέτρεψαν στο λουλούδι να κερδίσει την έγκριση από τη Kommission E, η οποία είναι παρόμοια με την αμερικάνικη FDA (Federal Drug Administration's approval).

Σήμερα, χρησιμοποιείται ευρύτατα στην Ευρώπη σαν θεραπευτικό για διάφορες ασθένειες, που μπορεί να είναι από μολύνσεις και κρυολογήματα μέχρι ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

Bob Dylan-Knockin' on Heaven's Door


Bob Dylan - Lay Lady Lay


metallica nothing else matters


Φασκόμηλο

Τα φυτά του είδους Salvia officinalis (ή Dalmatian sage) ανήκουν στο γένος Salvia (φασκόμηλο) και είναι πολυετείς αειθαλείς θάμνοι. Σε νεαρές ηλικίες είναι γκρίζα και χνουδωτά. Έχουν γκριζοπράσινα μαλακά φύλλα, ενώ μωβ-μπλε λουλούδια εμφανίζονται στα άνθη κατά το καλοκαίρι. ’γριοι πληθυσμοί του είδους αυτού παρατηρούνται σε λόφους και σε λιβάδια κατά τις θερμές περιόδους. Το φασκόμηλο προτιμάει ηλιόλουστες περιοχές με αλκαλικά εδάφη. Το S. fruticosa είναι γνωστό και ως Greek sage αναπτύσσεται στις μεσογειακές χώρες και είναι και αυτό πολυετές με λοβωτά φύλλα.

Salvia officinalis

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΑΠΛΩΣΗ

Παρόλο που υπάρχουν γύρω στα πεντακόσια είδη του γένους Salvia, πολλές ποικιλίες και χημειότυποι, μόνο λίγοι τύποι είναι εμπορικά σημαντικοί . Εκτός από το S. officinalis και S. fruticosa , άλλα σημαντικά είδη είναι το S. azurea, το S. sclarea, το S. viridis, το S. horminoides,S. divinorum, το S. rutilans και το S. promifera . Το S. officinalis καλλιεργείται και συλλέγεται στη Γιουγκοσλαβία, στην Αλβανία, στην Τουρκία, στην Ιταλία, στην Ελλάδα, στις Η.Π.Α, στην Ισπανία και στην Κρήτη. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη χώρα μας παρουσιάζει περιορισμένη εξάπλωση ως αυτοφυές (συναντάται μόνο στην περιοχή της Ηπείρου). Το S. fruticosa είναι ενδημικό των μεσογειακών και μεσοανατολικών χωρών. Πρόκειται για το κοινότερο είδος του γένους στην Ελλάδα. Φύεται σε περιοχές χαμηλών υψομέτρων (κάτω των 300 m), εκτός από την Κρήτη όπου φύεται μέχρι τα 1000 – 1200 m. Το S. promifera είναι ενδημικό της Ν. Ελλάδας και των παραλίων της Μ. Ασίας, ενώ το S. sclarea, στην Ελλάδα, απαντάται ως αυτοφυές στην Ήπειρο και στη Μακεδονία (Simon, J.E 1984).

ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΑΒΗ

Το S. officinalis και το S. fruticosa αναπτύσσονται σε θερμοκρασίες 5 – 26 OC, σε περιοχές με ετήσια βροχόπτωση 0.3 – 2.6 m και σε εδάφη με pH 4.2 – 8.3. Τα είδη προτιμούν ζεστές και υγρές περιοχές και μεγαλώνουν καλύτερα σε χώμα αργιλικό, πλούσιο σε άζωτο και καλά φωτιζόμενο. Τα φυτά είναι ευαίσθητα σε μεγάλης διάρκειας υγρές περιόδους με εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες.

Για την επαγγελματική καλλιέργεια, τα φυτά που έχουν εγκατασταθεί μπορούν να επιζήσουν μέχρι και έξι χρόνια, και η αρχική σοδιά γίνεται ήδη από τον πρώτο χρόνο εγκατάστασης. Συνήθως κάθε χρόνο γίνονται δύο ή τρεις σοδιές. Τα φύλλα συλλέγονται και ξηραίνονται σε σκιερό μέρος ή σε τεχνητά χαμηλά θερμαινόμενο χώρο, έτσι ώστε να διατηρηθεί το χρώμα του φυτού και η ποιότητα του αιθέριου ελαίου. Το αιθέριο έλαιο παραλαμβάνεται με απόσταξη με ατμό και το ποσοστό του κυμαίνεται από 1.2 – 2.5% στα ξηρά φύλλα (Simon, J.E 1984),αλλά πιο επιτυχημένη παραλαβή είναι αυτή της εκχύλισης με πτητικούς-οργανικούς διαλύτες, όπως αλκοόλες.

ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ S. OFFICINALIS ΚΑΙ ΤΟΥ S. FRUTICOSA

Η χαρακτηριστική ουσία που περιέχεται στο αιθέριο έλαιο που παράγουν τα φυτά του S.officinalis είναι η α και η β θουγιόνη. ’λλοι δευτερογενείς μεταβολίτες που παράγονται στο είδος αυτό είναι το β-πινένιο, διτερπένια, τριτερπένια, φλαβονοειδή, συστατικά φαινολικών οξέων και φαινολικοί γλυκοζίτες (Miura et al., 2000). Στην περίπτωση του S. fruticosa τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αιθέριου ελαίου είναι (Skoula et al., 2000) η 1,8 κινεόλη, το β-μυρκένιο, το α και β-πινένιο, η α και β-θουγιόνη και η καμφορά. Όλα αυτά αποτελούν το 90% του αιθέριου ελαίου.

Η χημική ταυτότητα των δύο αυτών ειδών, δηλαδή, η συνολικά παραγόμενη ποσότητα του αιθέριου ελαίου και η ποιοτική του και ποσοτική του σύσταση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αυτοί είναι : i) το τμήμα του φυτού, ii) η εποχή και iii) η γεωγραφική περιοχή που αναπτύσσεται το φυτό και οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτή. Η επίδραση των παραγόντων αυτών έχει μελετηθεί τόσο στο S. officinalis , όσο και στο S. fruticosa .

Βιοχημική ανάλυση φυτών του S. officinalis αποκάλυψε τρεις χημειότυπους με βάση το λόγο α και β-θουγιόνης (α/β 10:1, 1.5:1, και 1:10 αντίστοιχα). Επίσης τα φυτά μπορούν να κατανεμηθούν σε τρεις κατηγορίες με βάση το συνολικό ποσό θουγιόνης που περιέχεται στο αιθέριο έλαιο σε : πλούσια ( 39-44%, μεσαία (22-28%) και φτωχά (9%). Σε πειράματα, τα άνθη των φυτών είχαν υψηλότερα επίπεδα περιεκτικότητας σε έλαιο (1.6 έναντι 1.1%) και σε β-πινένιο (27 έναντι 10%) σε σχέση με τα φύλλα, ενώ τα επίπεδα θουγίονης ήταν χαμηλότερα (16 έναντι 31%). Όσο αφορά την επίδραση της εποχής, τα συνολικά επίπεδα θουγιόνης ήταν χαμηλότερα στο άνθος την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού και αρκετά υψηλά την περίοδο του φθινοπώρου και του χειμώνα. Αντίστοιχη βιοχημική ανάλυση σε φυτά του είδουςS. fruticosa έδειξε ανάλογα αποτελέσματα. Μία μελέτη (Skoula et al., 2000) σε τρεις διαφορετικούς πληθυσμούς του S. fruticosa στην Κρήτη, που παρουσίαζαν σημαντικές διαφορές στην ποιοτική και ποσοτική σύσταση του παραγόμενου ελαίου, έδειξε, με βάση RAPD ανάλυση, ότι εκτός από τους παραπάνω παράγοντες σημαντικό ρόλο στη χημική ταυτότητα των διαφόρων πληθυσμών παίζει και το γενετικό υπόβαθρο.

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Το φασκόμηλο χρησιμοποιείται από πολύ παλιά για την αντιμετώπιση κρυωμάτων , διάρροιας, εντερίτιδας, πονόλαιμου, δαγκωμάτων από φίδια και καρκίνου . Ως εκτούτου, τις τελευταίες δύο δεκαετίες έχει δοθεί πολλή έμφαση στα φυσικά αντιοξειδωτικά. Αυτό οφείλεται στην ικανότητά τους να αποσβένουν τις ελεύθερες ρίζες που παράγονται στον άνθρωπο από διάφορους μηχανισμούς και που είναι υπεύθυνες-συμμετέχουν σε πολλές χρόνιες παθήσεις (Zheng et al., 2001). Σε πολλές μελέτες το φασκόμηλο που ανήκει στην οικογένεια Labiateaeέχει αποδεικτεί ότι διαθέτει αντιοξειδωτικές ουσίες.

Σε παλαιότερες μελέτες το φασκόμηλο έδειξε ότι παρήγαγε φαινολικές ουσίες με αντιοξειδωτική δράση που οφειλόταν στην παρουσία καρνοσικού και ροσμαρινικού οξέος (Yinrong et al., 1999) . Εντούτοις, επιπλέον μελέτες αποκάλυψαν και άλλους ενεργούς παράγοντες όπως τερπενοειδή, φλαβονοειδή, και φαινολικά οξέα. Τα τελευταία αποτελούνται από βιολογικώς ενεργά ολιγομερή καφεϊκού οξέος (Yinrong et al., 2000) που κυμαίνονται από τριμερή, τετραμερή έως ανώτερα ολιγομερή, όπως σαλβιανολικά οξέα. Σύμφωνα με κάποιους ερευνητές , αυτοί οι παράγοντας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αντιμετώπιση διαφόρων αδιαθεσιών . Επίσης , εξαιτίας του ότι αρκετές ασθένειες όπως η εγκεφαλική δυσλειτουργία (π.χ το Alzheimer) (Perry et al., 1999), ο καρκίνος, οι καρδιολογικές παθήσεις και η ανεπάρκεια στο ανοσοποιητικό σύστημα, μπορεί να προκύπτουν λόγω κυτταρικών βλαβών που οφείλονται στη δράση ελεύθερων ριζών, η παρουσία αντιοξειδωτικών στο διαιτολόγιο πιθανόν να αποτελεί ένα τρόπο αντιμετώπισης των παραπάνω ασθενειών. Η παρατηρούμενη αντιοξειδωτική δράση του φασκόμηλου αποτελεί μία πρόκληση για την κατανόηση της χημείας που εμπλέκεται στη δράση του φυτού αυτού.

Το φασκόμηλο παράγει και ουσίες που έχουν αντιμικροβιακή δράση, πράγμα που το κάνει χρήσιμο για αντισηπτικές εφαρμογές, όπως σε σκευάσματα προστασίας από μικρόβια, όπως στοματικά διαλύματα. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός ότι σε υδατικά και αλκοολικά εκχυλίσματα από το φασκόμηλο υπάρχουν ουσίες με αντιμικροβιακή δράση, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιείται στη θεραπεία ασθενειών όπως η χρόνια βρογχίτιδα. ’λλα πειράματα σε εκχυλίσματα από φασκόμηλο, έδειξαν ότι έχει ιδιότητες κατασταλτική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα και αντισπασμοδικές ιδιότητεs . Επιπρόσθετα, έχουν εντοπιστεί παράγοντες, όπως τα τριτερπένια ολεανολικό και ουρσολικό οξύ ή το διτερπένιο καρνοσολικό οξύ, τα οποία έχουν αντιφλεγμονώδης δράση (Baricevic et al., 2001), ενώ γίνονται πειράματα για να προσδιοριστεί ο ακριβής τρόπος δράσης των παραγόντων αυτών. Συμπεραίνεται λοιπόν ότι το φασκόμηλο παράγει μία πληθώρα δευτερογενών μεταβολιτών που φαίνεται ότι μπορούν να συμβάλλουν πολύ στην αντιμετώπιση σοβαρών ασθενειών. Έτσι, είναι απαραίτητο να βρεθεί ο ακριβής τρόπος δράσης των ενώσεων αυτών και η χημεία τους προκειμένου να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια στην ιατρική.

Πέρα από την σημαντική χρήση του φασκόμηλου στην ιατρική, αυτό βρίσκει εφαρμογή κα σε άλλους τομείς . Έτσι, χρησιμοποιείται στην αρωματοβιομηχανία και ως αρωματικό στα τρόφιμα. Συνάμα, η αντιοξειδωτική δράση το κάνει χρήσιμο στη βιομηχανία τροφίμων αφού είναι συντηρητικό και αντικαθιστά τα συνθετικά συντηρητικά, στις βιομηχανίες παραγωγής και συσκευασίας προϊόντων τυριών, λαχανικών, επεξεργασμένων τροφών και αναψυκτικών.

ΠΗΓΗ ΑΓΡοΠΟΛΙΣ

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

ECHINACEA ANGUSTIFOLIA



Τα βότανα του χειμώνα

Πόσες φόρες τις ήμερες και τις νύχτες του χειμώνα, κάτω από τα ζεστά μας σκεπάσματα, με ένα φλιτζάνι ζεστό ρόφημα σωστά φτιαγμένο, ανακατεύοντας μια κουταλιά μέλι, με το θερμόμετρο δίπλα μας, με μια σειρά από γιατρικά σκόρπια στο διπλανό κομοδίνο, σωρό από χαρτομάντιλα, κακόκεφοι και σκουντούφληδες, δεν κάναμε τη σκέψη με μια δόση θυμού, πώς θα μπορούσαμε να έχουμε αποφύγει μια τέτοια ταλαιπωρία.

Ας ξεκινήσουμε το οδοιπορικό μας, με τα βότανα του χειμώνα, αυτά που μπορούν να θωρακίσουν την άμυνά μας. Βότανα με πολλές ποικιλίες και που το κάθε ένα έχει μικρές μεν, αλλά και σημαντικές διαφορές. Επικεφαλής αυτής της ομάδας, ένα βότανο με περίεργο αλλά πολύ «γεμάτο» όνομα:ECHINACEA ANGUSTIFOLIA.

ΕΧΙΝΑΚΙΑ στα ελληνικά, ECHINACEA στη γλώσσα των φυτοθεραπευτών, βοτανολόγων και φαρμακοποιών. Βότανο, που πρώτοι ανακάλυψαν και χρησιμοποίησαν οι Ινδιάνοι της Νοτίου Αμερικής, με καταπληκτικά αποτελέσματα στην προστασία τους από δάγκωμα φιδιών αλλά και σε πονόδοντο. Το βότανο αυτό, έχει αντιφλεγμονώδη αλλά και επουλωτική δράση και σήμερα χρησιμοποιείται για ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος, σε παθήσεις του αναπνευστικού, σε ένα απλό κρυολόγημα, σε γριπώδεις καταστάσεις, αλλά ακόμη και σε μολυσμένες πληγές, άφθες, δερματοπάθειες κλπ. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι το συγκεκριμένο βότανο συναντάται σε 3 ποικιλίες: ECHINACEA ANGUSTIFOLIA, ECHINACEA PURPUREA και ECHINACEA PALLIDA. Το κάθε ένα από αυτά, περιέχει διαφορετικές δραστικές ουσίες με διαφορετικές θεραπευτικές ιδιότητες (πολισακχαρίδες εχινακοσίδες και φλαβονοειδή). Τα τελευταία χρόνια, στη φυτοθεραπεία κατά βάση, γίνεται χρήση της πιο πλήρους ποικιλίας, ο λόγος για την Echinacea Αngustifolia.

Μια συστηματική αγωγή, σε τακτά χρονικά διαστήματα, με διάλυμα Echinacea Αngustifolia, αρχίζοντας από το μήνα Οκτώβριο και φτάνοντας μέχρι και το Μάιο, ενδυναμώνει και θωρακίζει τον οργανισμό μας. Έτσι, ελαχιστοποιούμε τις πιθανότητες να βρεθούμε σε δύσκολη «χειμωνιάτικη θέση» ή και εάν αυτό τελικά συμβεί, η συμπτωματολογία θα είναι πιο ήπια. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε, ότι είναι από τα σπάνια βότανα, που βάση της Ευρωπαϊκής Μονογραφίας δεν έχει καταγραφεί εναντίον του καμία αντένδειξη ούτε και σε εγκυμονούσες. Η μόνη πιθανή αν και σπάνια εμφανιζόμενη παρενέργεια, είναι ενδεχόμενη αλλεργία στη δραστική ουσία εχινακοσίδη, χαρακτηριστική και βασική δραστική ουσία της εχινάκιας. Στην ιδία μονογραφία, αναφέρεται η μη χρήση της από άτομα με αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και σε πάσχοντες από φυματίωση. Σήμερα, η χρήση της είναι αρκετά διαδομένη στη φυτοθεραπεία, ενώ δεν απαγορεύεται παράλληλα με οιανδήποτε άλλη αγωγή. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο για προληπτικούς όσο και για θεραπευτικούς σκοπούς, ειδικά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ας δούμε λοιπόν εν συντομία, μερικές χρήσεις της.

ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ 
                
Διάλυμα σε μείγμα, σε αναλογία 1:1, Echinacea Αngustifolia και Echinacea Ρurpurea. Σε ένα ποτήρι νερό, 30 - 50 σταγόνες τρεις φορές την ημέρα για 15 - 20 ήμερες. Διακοπή 7-10 ημερών και επανάληψη. Σε περίπτωση που χορηγείται σε παιδιά, η δόση έχει άμεση σχέση με το βάρος τους, αλλά απαραίτητα πρέπει να διαλύεται σε ζεστό νερό ή γάλα και να πίνεται αφού κρυώσει. Με αυτόν τον τρόπο εξατμίζεται το alcool που εμπεριέχει το διάλυμα. Το βότανο υπάρχει και σε μορφή κάψουλας από διάφορες εταιρείες, όπου η επιλογή σας πρέπει να γίνεται με προσοχή ώστε να βρείτε την πιο αξιόπιστη λύση, με την πλέον κατάλληλη δόση ανά ημέρα. Η προτιμότερη μορφή πάντως, είναι το φυσικό διάλυμα, αυτό που αποκαλείται μητρικό βάμμα, μια και είναι η πιο αποτελεσματική αλλά και η λιγότερο δαπανηρή λύση.

ΓΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ

Η δόση μπορεί να περιλαμβάνει 180 σταγόνες την ημέρα διαιρεμένες σε 3 δόσεις, για 8-10 ήμερες. Η παράλληλη χρήση διαλύματος γλυκόριζας, επιφέρει καταπληκτικά αποτελέσματα όσον αφορά σε προβλήματα απόχρεμψης, καταστολής του βήχα, αλλά και ως μαλακτικό των ανωτέρων αναπνευστικών οδών. Για μολύνσεις της στοματικής κοιλότητας αλλά και σε δυσκολία κατάποσης, διάλυμα με πρόπολη, αλόη και καλέντουλα, είναι ό,τι καλύτερο. Τέλος, τοπικά στην ακμή, σε μορφή κρέμας με πρόπολη και σταγόνες τεϊόδεντρου.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Να ζητάτε πάντα πληροφορίες για την προέλευση και τη φύλαξη των βοτάνων, αλλά και λεπτομέρειες για τη χρήση τους. Τα βότανα, είναι φάρμακα που απλά μας προσφέρει η φύση.

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού
Η συσκευασία των προιόντων μας

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού (Organic Farm - Herbs,George Zavos)

Από το 1999 ξεκινήσαμε και παράγουμε αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στον τόπο μας. Είμαστε μια οικογενειακής μορφής επιχείρηση. Όλα τα φυτά μας καλλιεργούνται σύμφωνα με τις αρχές της βιολογικής γεωργίας.

Τα προϊόντα που παράγουμε είναι:


Τσάι του βουνού, ρίγανη, λεβάντα, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι,και αυτοφυή αγριομέντα, δάφνη, βάλσαμο, θυμάρι, δυόσμο, τσουκνίδα και τίλιο


ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 834/2007 ΜΕ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΩ

Γεώργιος Ζαβός (George Zavos)

Ομβριακή, Δομοκού (Omvriaki,Domokoy)

Ν.Φθιώτιδας (N.Fthiotidas)
T.K 35010

Ελλάδα , Greece.

Στέλνουμε τα προϊόντα μας στην πόρτα σας
σε όλη την χώρα ταχυδρομικά με αντικαταβολή.
Από τώρα και σε ιδιώτες με curier
για παραγγελίες, τηλεφωνικά ή με mail

επικοινωνία

2232031453

6974810122

Email zavosg.bio@gmail.com