Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2012


Φθιώτιδα: ΟΧΙ στο ξεπούλημα της ΑΤΕ από τον Δομοκό (Φώτο)

Πέμπτη, 02 Αυγούστου 2012 19:30
ΕκτύπωσηPDF

Απέκλεισαν την Αγροτική Τράπεζα στο Δομοκό με αγροτικά μηχανήματα και αυτοκίνητα...

Την σκυτάλη των κινητοποιήσεων για το ξεπούλημα της Αργοτικής πήρε σήμερα ο Δομοκός. Με το σύνθημα "η Αγροτική Τράπεζα ανήκει ΜΟΝΟ στους αγρότες", απέκλεισαν το υποκατάστημα της Αγροτικής στο Δομοκό, οι αγρότες της βόρειας Φθιώτιδας.

Οι αγρότες κάνουν λόγο για ξεπούλημα της τράπεζας και έντονο παρασκήνιο, που θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στο άμεσο μέλλον για τον αγροτικό κόσμο, που είχαν ως στήριγμα την Αγροτική Τράπεζα στις δύσκολες περιόδους.

Δείτε φώτο του Γιώργου Καλταμπάνη από την σημερινή κινητοποίηση:










πηγή  LAMIA REPORT




Στην συγκέντρωση παραβρέθηκε και αντιπροσωπία
του ΣΥΡΙΖΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ με επικεφαλής τον 
βουλευτή του νομού Β. Κυριακάκη

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

    Αρχική Σελίδα > Περιβάλλον, Time

Real Περιβάλλον
Εξαφανίζονται η ρίγανη και το τσάι του βουνού
23/7/2012 7:30:00 μμ
       (0) (2)

Στην εξαφάνιση της ρίγανης και του τσαγιού του βουνού οδηγεί η μαζική εκρίζωση και ανεξέλεγκτη συλλογή των φυτών, προειδοποιεί η διεύθυνση Δασών της Αιτωλοακαρνανίας, ζητώντας την ορθολογική διαχείριση στη συλλογή τους.

Στην ανακοίνωσή της, σύμφωνα με το agriniopress.gr, η διεύθυνση αναφέρει:

«Επειδή είναι πλέον ορατός ο κίνδυνος εξαφάνισης των ειδών του γένους Sideritis L. (τσάι βουνού) και του είδους Origanum vulgure (ρίγανη) , λόγω αυξημένης εμπορευματοποίησης και κινδύνου ανεξέλεγκτης συλλογής, θα πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε σχετικώς δείχνοντας προσοχή τόσο στον τρόπο συλλογής όσο και στην εποχή συλλογής. Αυτό άλλωστε υπαγορεύεται από την βασική αρχή της αειφορικής διαχείρισης των φυσικών πόρων.\

Έχει αναφερθεί ότι πολλοί αλλοδαποί- και όχι μόνο- συλλέγουν τεράστιες ποσότητες, οι οποίοι στη βιασύνη τους για να αποφύγουν τις νόμιμες συνέπειες, ξεριζώνουν τα φυτά ή τα συλλέγουν πριν την ανθοφορία με άμεση συνέπεια να καταστρέφονται οι πληθυσμοί των ειδών.

Στα πλαίσια της ορθολογικής διαχείρισης για μεν το τσάι η συλλογή θα πρέπει να γίνεται όταν η ταξιανθία βρίσκεται σε πλήρη άνθηση, κόβοντας 5-6 εκατοστά βλαστού από μέσα Ιουλίου έως μέσα Σεπτεμβρίου, για δε τη ρίγανη 8-10 εκατοστά πάνω από το έδαφος, από αρχές Αυγούστου έως τέλη Σεπτεμβρίου.

Η συλλογή θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις ΔΑΔ των Δασαρχείων με κατάλληλα κοπτικά εργαλεία και να αποφεύγεται πάση θυσία ή εκρίζωση των φυτών. Η ποσότητα που θα συλλέγεται θα πρέπει να περιορίζεται στην κάλυψη ατομικών αναγκών και μόνο, δεδομένου ότι για εμπορία των φαρμακευτικών και αρωματικών φυτών απαιτείται άδεια.»


ΠΗΓΗ: newsbeast.gr

Η φιλόδοξη σταρ των αιθέριων ελαίων

Κατσένιος Νίκος|  12/01/2012 - 02:01 μμ{1}
Αυξημένη ζήτηση παρατηρείται τελευταία για ένα από τα πιο γνωστά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, τη λεβάντα, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι παραγωγοί να στρέφονται δοκιμαστικά στην καλλιέργειά της.
Οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες της χώρας μας ευνοούν την ανάπτυξή της, ένα πλεονέκτημα που οι Έλληνες παραγωγοί θέλουν να εκμεταλλευτούν.
Αυτοφυές φυτό, ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών, η λεβάντα κερδίζει νέους θαυμαστές, κυρίως για το πολύτιμο αιθέριο έλαιο των ανθέων της.
Σημαντική είναι η ζήτηση από τη Γαλλία, όπου η παραγωγή του ελαίου φτάνει τους 2.000 τόνους το χρόνο και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία,  τη σαπωνοποιία και τη φαρμακοποιία.
Όσοι Έλληνες παραγωγοί έχουν ασχοληθεί συστηματικά με την καλλιέργειά της δεν έχουν απογοητευτεί, ωστόσο οι περισσότεροι επιλέγουν τη διασπορά του κινδύνου της επένδυσης, καλλιεργώντας μικρές εκτάσεις από διαφορετικά είδη αρωματικών φυτών.
Η συμβατική αποξηραμένη λεβάντα πωλείται συνήθως στα 3,5 ευρώ το κιλό, ενώ η αξία της πολλαπλασιάζεται όταν πρόκειται για βιολογική.
Οι καταναλωτές δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση στη βιολογική λεβάντα, που παρουσιάζει έλλειψη στην αγορά και για το λόγο αυτό την πληρώνουν έως και 11,5 ευρώ το κιλό.
Η καλλιέργειά της εμφανίζει ιδιαίτερη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Ωστόσο θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με όψιμους ανοιξιάτικους παγετούς.
Βέβαια, οι τεχνικές καλλιέργειας πλέον ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και πολλοί παραγωγοί επιλέγουν την τυποποίηση του προϊόντος, αυξάνοντας σημαντικά τα περιθώρια κέρδους. Ειδικότερα στην περίπτωση της λεβάντας, μια τυποποίηση των ανθών σε πουγκί των 15-20 γραμμαρίων, αυξάνει την τελική τιμή που απολαμβάνει ο παραγωγός. Μια τέτοια συσκευασία πωλείται στα 50-60 ευρώ το κιλό, όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Ζαβός, ιδιοκτήτης βιολογικού κτήματος στην περιοχή της Φθιώτιδας.

Τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί
Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και ανθίζει από τις αρχές Ιουλίου έως και τον Αύγουστο. Παρουσιάζει αντοχή σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, αλλά δεν αντέχει τους παγετούς την περίοδο της άνοιξης. Είναι φυτό μέτριου ρυθμού ανάπτυξης, που ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις.
Προτιμά εδάφη με καλή αποστράγγιση και pH 6,5-7,5. Δεν ευδοκιμεί σε εδάφη με πολλή υγρασία, ενώ είναι ανθεκτική στην έλλειψη νερού.
Φυτεύεται το φθινόπωρο ή την άνοιξη και κάθε καλοκαίρι μετά το πέρας της ανθοφορίας χρειάζεται κλάδεμα των βλαστών κατά το 1/3 του μήκους τους. Πολλαπλασιάζεται με μόσχευμα 10-12 εκ. τον Αύγουστο και μεταφυτεύεται ως νεαρό φυτό την επόμενη άνοιξη.
Οι ανθοφόροι βλαστοί του περιέχουν 1,5-3% αιθέριο έλαιο. Η ποιότητά του είναι πολύ καλή ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο πάνω από τα 650 μέτρα.

Γαλλίδα από σόι
Η άγρια λεβάντα κατάγεται από την Περσία και τη Νότια Γαλλία, όπου φύεται σε ορεινές πλαγιές και σε μεγάλο υψόμετρο.
Το όνομά της προέρχεται από το ιταλικό «lavare», δηλαδή πλένω - καθαρίζω. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στον Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και τον Γαληνό.


Κλειδί, το ασβέστιο
Η λεβάντα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρωματικά φυτά της Μεσογείου και η καλλιέργειά της είναι γνωστή στην Ελλάδα από την αρχαιότητα.
Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα.
Πλήρη παραγωγή έχουμε τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα.
Ένα σημείο κλειδί για την καλλιέργεια είναι η παρουσία ασβεστίου στο έδαφος, αφού όταν αυτό είναι πλούσιο στο στοιχείο αυτό, αυξάνεται το άρωμα
των ανθών της λεβάντας.
Τα ελληνικά εδάφη είναι πλούσια σε ασβέστιο και για το λόγο αυτό ενδείκνυται η καλλιέργειά της.


Αναξιοποίητη η αρωματική χλωρίδα της Ελλάδας

Η Καθημερινή (4/2/12)
Της Ιωάννας Φωτιάδη
Πάνω από διακόσια είδη αρωματικών φυτών φιλοξενούν οι αγροί της Ελλάδας. «Η αρωματική μας χλωρίδα είναι υψηλής ποιότητας χάρη στις ιδιαίτερες εδαφοκλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα μας» λέει στην «Κ» ο κ. Γιάννης Γρηγοράτος, γεωπόνος – μελετητής με εξειδίκευση στα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, «δυστυχώς, όμως, πρόκειται για έναν φυσικό αναξιοποίητο πλούτο». Είναι χαρακτηριστικό ότι η πορεία των καλλιεργειών τα τελευταία τριάντα χρόνια παρουσίασε πτωτική τάση. «Ενώ το 1980 καλλιεργούνταν 50.000 στρέμματα με 16 είδη αρωματικών φυτών, που σε μεγάλο ποσοστό εξάγονταν, το 1997 η συνολικά καλλιεργούμενη έκταση έπεσε στα 11.000 στρέμματα με έξι είδη φυτών, ενώ πάνω από το 50% των φυτειών αφορούσε τον κρόκο Κοζάνης», επισημαίνει ο κ. Γρηγοράτος. Ως υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή σκιαγραφούνται τόσο οι συνεταιρισμοί για κακοδιαχείριση όσο και μεμονωμένοι παραγωγοί για «προσμείξεις» στο τελικό προϊόν, που συντέλεσαν στη δυσφήμησή του.
Σήμερα, σημειώνεται μια ανάκαμψη των καλλιεργούμενων εκτάσεων, δεν έχουμε ωστόσο επανακτήσει τα ποσοστά του 1980. Παράλληλα, λόγω της κρίσης και της έντονης στροφής των Ελλήνων στην ύπαιθρο και στην ενασχόληση με την αγροτική παραγωγή, το ενδιαφέρον για «επαγγελματική» καλλιέργεια και εμπορία των αρωματικών φυτών κορυφώνεται. «Τα αρωματικά φυτά ενδημούν σε δυσπρόσιτες και άγονες εκτάσεις, προσφέροντας διέξοδο σε πληθυσμούς ορεινών, ημιορεινών και νησιωτικών περιοχών» καταλήγει ο ίδιος. «Το τσάι του βουνού και δη του Ταϋγέτου, το δίκταμο από την Κρήτη και πολλές ποικιλίες ρίγανης, χαμομηλιού και φασκόμηλου είναι ιδιαίτερα εμπορεύσιμα στο εξωτερικό». Ο έμπειρος γεωπόνος εφιστά την προσοχή στους ενδιαφερομένους «να κάνουν έρευνα αγοράς προτού αλλάξουν καλλιέργεια και να ζητούν επίβλεψη γεωπόνου στη διαδικασία. Με στοχευμένες κινήσεις και γνώση του αντικειμένου θα κερδίσουν τους καταναλωτές».
Σε υψόμετρο 650 μέτρων, στην όμορφη Ομβριακή Δομοκού, εκτείνεται το «βιολογικό κτήμα Ζαβού». Ο 51χρονος αγρότης πριν από δεκατέσσερα χρόνια, απογοητευμένος από την πτώση των τιμών, αποφάσισε να εγκαταλείψει την καλλιέργεια βιομηχανικής ντομάτας, καλαμποκιού και ζαχαρότευτλων και αποφάσισε να καλλιεργήσει αρωματικά φυτά. «Φύτεψα αρχικά τσάι του βουνού σε τρία στρέμματα και εν συνεχεία ρίγανη, λεβάντα, φασκόμηλο, μελισσόχορτο, άγρια μέντα, όπως και δέντρα με τίλιο και δάφνη» περιγράφει σήμερα στην «Κ». Η διαδικασία είναι σχεδόν για όλα τα αρωματικά η ίδια: σκάλισμα, συγκομιδή και στέγνωμα. «Μέχρι τώρα τα κρεμούσα για να τα αποξηράνω, αλλά τώρα προσαρμόζω έναν παλιό φούρνο για καπνά, ο οποίος θα επισπεύσει τη διαδικασία», εξηγεί ο κ. Ζαβός, ο οποίος από το 2004 έχει πιστοποιήσει την παραγωγή του ως βιολογική. «Είμαι ο μοναδικός αγρότης στην περιοχή με αρωματικά φυτά, οπότε δεν κινδυνεύω από μετάδοση ασθενειών», αναφέρει. «Ουσιαστικά η καλλιέργεια είναι βιοδυναμική – δεν χρησιμοποιώ χημικά πρόσθετα και τα φυτά αυτενεργούν».
Εξαγωγή στη Γερμανία
Ο κ. Ζαβός μαζί με τη σύζυγο και τα τρία παιδιά του αναλαμβάνουν την τυποποίηση σε δέματα, χαρτόκουτες ή σακουλάκια, τα οποία πρωθούν κατόπιν στην αγορά. «Με τα αρωματικά φυτά δεν υπάρχει περίπτωση να “μπεις” μέσα» επισημαίνει ο βιοκαλλιεργητής, ο οποίος βιοπορίζεται από αυτά. Η ρίγανη αποδίδει περίπου 350 κιλά ανά στρέμμα, το τσάι του βουνού 200 κιλά ανά στρέμμα, η λεβάντα 50 κιλά ανά στρέμμα. «Το 70% της παραγωγής μου σε τσάι του βουνού το εξάγω στη Γερμανία, κατόπιν ενεργειών που έκανα μόνος μου, ενώ έχω ξεκινήσει συζητήσεις για εξαγωγή ρίγανης στην Ελβετία και τις ΗΠΑ», προσθέτει. Μέσω του ιστότοπου που διατηρεί, www. erivolosfthia.blogspot, διαπιστώνει καθημερινά τη μεγάλη απήχηση των ελληνικών αρωματικών φυτών. «Η σελίδα μου δέχεται καθημερινά επισκέψεις από Ρωσία, Ιαπωνία και Αμερική».
http://mydnafragrance.com/perfume/images/aloe-vera1.jpg
Kαλλιέργεια αλόε βέρα στην Κρήτη
Σε μια έκταση μεγαλύτερη των 130 στρεμμάτων στη Νότια Κρήτη, κοντά στο Λιβυκό Πέλαγος, εκτείνονται καλλιέργειες αλόε βέρα – οι πρώτες που φυτεύθηκαν στην Ελλάδα. Ιθύνων νους πίσω από την ιδιαίτερα επικερδή φυτεία είναι ο 77χρονος Ηλίας Χρονάκης. «Eζησα για 45 χρόνια στον Καναδά», διηγείται ο κ. Χρονάκης, «εκεί γνώρισα τα προϊόντα της αλόε βέρα με τις πολλαπλές θεραπευτικές ιδιότητες και είχα πάντοτε ένα φυτό στο σπίτι μου». Βγαίνοντας στη σύνταξη, πριν από δεκαεπτά χρόνια, ο κ. Χρονάκης, γέννημα – θρέμμα Κρητικός, επέστρεψε στη γενέτειρά του και αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά στην καλλιέργεια της ποικιλίας αλόε βέρα, με το κίτρινο χαρακτηριστικό λουλούδι και τα 200 οργανικά συστατικά.
Μαζί με τις βαλίτσες του ο 77χρονος Κρητικός έφερε στο νησί και δύο φυτά ύψους δέκα πόντων, από τα οποία προέκυψαν μέχρι σήμερα 300.000 φυτά. «Τα παραγωγικά φυτά, που ονομάζουμε μάνες, στα δυόμισι χρόνια ξεκινούν να παράγουν παραφυάδες και έτσι η καλλιέργεια επεκτείνεται», περιγράφει. Τα πλεονεκτήματα για τον παραγωγό είναι πολλά. «Το φυτό δεν έχει εχθρούς πέρα από το σαλιγκάρι και την παγωνιά, ενώ έχει χαμηλές απαιτήσεις σε νερό», υπογραμμίζει ο κ. Χρονάκης. «Επιπλέον, δεν έχει συγκεκριμένη εποχή: μπορείς να κόβεις μέχρι είκοσι φύλλα από κάθε φυτό, όταν περάσουν τριάμισι χρόνια». Η καλλιέργεια του κ. Χρονάκη είναι πιστοποιημένη βιολογική και έως σήμερα πωλεί φρέσκα φύλλα αλόε βέρα σε ενδιαφερόμενους σε όλη τη χώρα μέσω του ιστότοπου www.louisaloe.com. «Από τα φύλλα με πολύ εύκολο τρόπο μπορείτε να βγάλετε τον δυναμωτικό χυμό της αλόης», λέει στην «Κ». «Είναι πιο υγιεινό και πιο οικονομικό: οι εισαγόμενοι χυμοί αλόε βέρα στοιχίζουν περί τα 30 ευρώ το μπουκάλι, όταν με 12 ευρώ μπορείτε να έχετε τρία μπουκάλια με τη βοήθεια του αποχυμωτή». Ο κ. Χρονάκης, μάλιστα, σχεδιάζει, σε συνεργασία με άλλους επενδυτές, να προχωρήσει στη σύσταση μονάδας επεξεργασίας που θα μετατρέπει το ζελέ του φυτού σε χυμό, ώστε το προϊόν του να γίνει ανταγωνιστικό και στο εξωτερικό.
Η καλλιέργεια της αλόε βέρα έχει πολλές προοπτικές, καθώς το 25% των φαρμακευτικών σκευασμάτων περιέχει αλόη. Υπολογίζεται ότι εισάγονται κάθε μέρα 5 τόνοι χυμού αλόε βέρα από τη Γερμανία στην Ελλάδα, ενώ μόνο στην Κρήτη η κατανάλωση αγγίζει τους 100 τόνους χυμό ετησίως. «Η αλόε βέρα, που ενδημεί κυρίως στην Καλιφόρνια και στο Μεξικό, ενδείκνυται να καλλιεργηθεί στη Νότια Ελλάδα, από τη Θήβα μέχρι την Κρήτη, όπου δεν πιάνει παγωνιά», διευκρινίζει ο καλλιεργητής που έχει ξεκινήσει από τον Δεκέμβριο σεμινάρια σε ενδιαφερόμενους αγρότες από όλη τη χώρα. «Ποτέ η συμμετοχή δεν έχει πέσει κάτω από εκατό άτομα», αναφέρει, «έχω τρεις τηλεφωνικές γραμμές που χτυπούν αδιάκοπα από κόσμο που θέλει να ξεκινήσει την αλόε βέρα». Ο δραστήριος αγρότης ομολογεί ότι μέρος της ζωντάνιας του οφείλεται στην ευεξία που του χαρίζει το φυτό. «Πίνω καθημερινά χυμό», λέει.
http://www.kiliholland.com/_images/fotos/cat6/1_Aloe_Vera.jpg

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΒΑΝΤΑΣ

Μια γενικότερα αυξημένη ζήτηση παρατηρείται τελευταία για ένα από τα πιο γνωστά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά, τη λεβάντα, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι παραγωγοί να στρέφονται δοκιμαστικά στην καλλιέργειά της. Οι εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες της χώρας μας ευνοούν την ανάπτυξή της, με αποτέλεσμα οι Έλληνες παραγωγοί να θέλουν να εκμεταλλευτούν αυτό το πλεονέκτημα όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ένα αυτοφυές φυτό, ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών κερδίζει όλο και περισσότερους θαυμαστές, κυρίως για το πολύτιμο αιθέριο έλαιο των ανθέων της. Σημαντική είναι η ζήτηση από τη Γαλλία, όπου η παραγωγή του αιθέριου ελαίου της λεβάντας φτάνει τους 2.000 τόνους το χρόνο, αφού χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη σαπωνοποιία και τη φαρμακοποιία.
Όσοι Έλληνες παραγωγοί μέχρι σήμερα έχουν ασχοληθεί συστηματικά με την καλλιέργειά της δεν έχουν απογοητευτεί, ωστόσο οι περισσότεροι επιλέγουν τη διασπορά του κινδύνου της επένδυσης, καλλιεργώντας μικρές εκτάσεις από πολλά και διαφορετικά είδη αρωματικών φυτών.
Η συμβατική αποξηραμένη λεβάντα πωλείται συνήθως στα 3,5 ευρώ το κιλό, ενώ η αξία της πολλαπλασιάζεται όταν πρόκειται  για βιολογική. Οι καταναλωτές δείχνουν μια ιδιαίτερη προτίμηση στη βιολογική λεβάντα που υπάρχει μια σχετική έλλειψη στην αγορά και για το λόγο αυτό την πληρώνουν έως και 11,5 ευρώ το κιλό. Η καλλιέργεια της θεωρείται ανερχόμενη για τη χώρα μας, αφού εμφανίζει ιδιαίτερη αντοχή στις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα. Ωστόσο θα πρέπει να αποφεύγονται περιοχές με όψιμους ανοιξιάτικους παγετούς.
Βέβαια, οι τεχνικές καλλιέργειας πλέον ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσεις και πολλοί παραγωγοί επιλέγουν την τυποποίηση του προϊόντος, αυξάνοντας σημαντικά τα περιθώρια κέρδους. Ειδικότερα στην περίπτωση της λεβάντας, μια τυποποίηση των ανθών σε πουγκί των 15-20 γραμμαρίων, αυξάνει σημαντικά την τελική τιμή που απολαμβάνει ο παραγωγός. Μια τέτοια συσκευασία πωλείται στα 50-60 ευρώ το κιλό, όπως μας πληροφορεί ο Γιώργος Ζαβός, ιδιοκτήτης βιολογικού κτήματος στην περιοχή της Φθιώτιδας. Το ίδιο προϊόν χωρίς τη συσκευασία, δηλαδή μόνο το λουλούδι πωλείται σήμερα στα 15 ευρώ το κιλό.
Τι δίνει και τι χρειάζεται
Η λεβάντα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αρωματικά φυτά της Μεσογείου και η καλλιέργεια της είναι γνωστή στην Ελλάδα από την αρχαιότητα. Η απόδοση σε χλωρό βάρος τον πρώτο χρόνο είναι 50-100 κιλά ανά στρέμμα, τον δεύτερο 200-250 κιλά ανά στρέμμα και τον τρίτο 300-350 κιλά ανά στρέμμα. Πλήρη παραγωγή έχουμε τον τέταρτο χρόνο (400-500 κιλά ανά στρέμμα), ενώ αν γίνει συλλογή μόνο της ταξιανθίας η απόδοση σε ξηρό βάρος κυμαίνεται στα 35-45 κιλά ανά στρέμμα.
Η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε ξηροθερμικές συνθήκες και ανθίζει από αρχές Ιουλίου έως και τον Αύγουστο. Παρουσιάζει ιδιαίτερη αντοχή σε περιοχές με χαμηλές θερμοκρασίες τον χειμώνα, αλλά δεν αντέχει τους παγετούς την περίοδο της άνοιξης. Είναι φυτό μέτριου ρυθμού ανάπτυξης, που ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις. Προτιμά εδάφη με καλή αποστράγγιση και pH 6,5- 7,5. Δεν ευδοκιμεί σε εδάφη με πολλή υγρασίας, ενώ είναι ανθεκτική στην έλλειψη νερού.
Ένα σημείο κλειδί για την καλλιέργεια είναι η παρουσία ασβεστίου στο έδαφος, αφού όταν είναι πλούσιο στο στοιχείο αυτό αυξάνεται το άρωμα των ανθών. Τα ελληνικά εδάφη είναι πλούσια σε ασβέστιο και για το λόγο αυτό ενδείκνυται η καλλιέργεια της. Φυτεύετε το φθινόπωρο ή την άνοιξη και κάθε καλοκαίρι μετά το πέρας της ανθοφορίας κλαδεύετε τους βλαστούς κατά το 1/3 του μήκους τους. Πολλαπλασιάζεται με μόσχευμα 10-12 εκ. τον Αύγουστο και μεταφυτεύεται ως νεαρό φυτό την επόμενη άνοιξη.
Ανάλογα με το υψόμετρο ανθίζει από τέλος Ιουνίου έως και μέσα Αυγούστου. Οι ανθοφόροι βλαστοί του περιέχουν 1,5-3% αιθέριο έλαιο. Η ποιότητά του είναι πολύ καλή ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο πάνω από 650 μέτρα.
Στοιχεία καταγωγής
Με το όνομα λεβάντα (αγγλικά lavender, γαλλικά lavande, γερμανικά lavendel) είναι γνωστά μερικά είδη φυτών αυτοφυή και καλλιεργούμενα του γένους Lavandula που μοιάζουν μεταξύ τους μορφολογικά και φέρουν το χαρακτηριστικό άρωμα της λεβάντας. Η ονομασία της προέρχεται από το λατινικό ρήμα lavare που σημαίνει πλένω, επειδή οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν άνθη λεβάντας για τον αρωματισμό του νερού των λουτρών τους. Τη συνήθεια αυτή λέγεται ότι την πήραν από τους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι την αποκαλούσαν όμως «νάρδο» ή «ναρδόσταχυ». Κατά το μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε για την περιποίηση τραυμάτων και πληγών του δέρματος. Ως τόπος καταγωγής της θεωρούνται οι νότιες χώρες της Ευρώπης.
Βοτανική ταξινόμηση
Με το γενικό όνομα λεβάντα, που ανήκουν όλα στο γένος Lavandula της οικ. των Χειλανθών (Lamiaceae, Labiatae), της τάξης των Lamiales, είναι γνωστά αρκετά είδη, σπουδαιότερα εκ των οποίων είναι τα εξής:
I L. angustifolia Miller, συν. L vera., D.C., L. officinalis Chaix. (λεβάντα, λεβάντα η γνήσια, λαβαντούλα, Αγγλική λεβάντα, αγγλικά English lavender, true lavender).
2. L. latifolia Medic. (Vill.), συν. L. spica L. (αγγλικά spike lavender). I L. hybrida Rev. (υβρίδιο λεβάντας, λεβαντίνη, αγγλικά και γαλλικά lavandin).
3. L. stoechas L. (αγριολεβάντα, λαμπρή, χαμολίβανο, Γαλλική λεβάντα, French lavender).
Ως French lavender αναφέρονται επίσης μερικές φορές, η L. angustifolia Miller και η L. dentata L.
Βοτανική περιγραφή των ειδών
1. Lavandula angustifolia Miller. Είναι μικρός ορθόκλαδος θάμνος με πυκνή διακλάδωση. Οι βλαστοί είναι τετραγωνικής διατομής που γρήγορα γίνονται ξυλώδεις. Tα φύλλα έχουν μήκος 5 εκ. περίπου και είναι γραμμοειδή. Tα άνθη είναι χρώματος μωβ. Ανάλογα με το υψόμετρο, ανθίζει από τέλος Ιουνίου έως και μέσα Αυγούστου. Οι ανθοφόροι βλαστοί του είδους αυτού περιέχουν 1,5-3% αιθέριο έλαιο και η ποιότητα του είναι πολύ καλή, ιδιαίτερα όταν καλλιεργείται σε υψόμετρο πάνω από 650 μέτρα. Η ποιότητα του αιθέριου ελαίου εξαρτάται από το ποσοστό της περιεκτικότητας των επιθυμητών και ανεπιθύμητων συστατικών, π.χ. υψηλό ποσοστό λιναλοόλης είναι επιθυμητό, ενώ υψηλό συστατικό καμφοράς είναι ανεπιθύμητο συστατικό).
Απαιτήσεις σε κλίμα, έδαφος, θρεπτικά στοιχεία και νερό
Το κλίμα, το έδαφος, το υψόμετρο ακόμη και η έκθεση της καλλιέργειας, βορινή – νότια ή δυτική – ανατολική, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη των φυτών και στην περιεκτικότητα και τη σύνθεση του αιθέριου ελαίου. Έτσι η ίδια ποικιλία είναι δυνατό να δίνει αιθέριο έλαιο διαφορετικής σύστασης, ανάλογα με την τοποθεσία που καλλιεργείται. Η λεβάντα ευδοκιμεί σε μικροκλίματα, όπου επικρατούν αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες το χειμώνα. Όλα τα είδη λεβάντας προτιμούν συνθήκες πλήρους ηλιοφάνειας και εδάφη που έχουν καλή στράγγιση. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε ξηρικά χωράφια, μόνο σε κλίματα όπου δέχονται δυο – τρεις καλές ανοιξιάτικες και μια-δύο καλοκαιρινές βροχές.
Τρόπος πολλαπλασιασμού και εγκατάσταση της καλλιέργειας
Tα είδη λεβάντας πολλαπλασιάζονται με σπόρο, παραφυάδες και μοσχεύματα. Για να φυτρώσει ο σπόρος της λεβάντας πρέπει να βρεθεί σε συνθήκες χαμηλών θερμοκρασιών, για να διακοπεί ο λήθαργος. Η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος είναι με μοσχεύματα και παραφυάδες. Tα μοσχεύματα είναι τμήματα βλαστών 10-12 εκ., που κόβονται από παλαιές φυτείες. Tα μοσχεύματα αφού ριζοβολήσουν φυτεύονται την άνοιξη ή και το φθινόπωρο.
Τρόπος καλλιέργειας
Οι αποστάσεις φύτευσης για τη L. angustifolia είναι 80-100 εκ. μεταξύ των γραμμών και 60-70 εκ. μεταξύ των φυτών επί της γραμμής. Οι αποστάσεις φύτευσης για τα διάφορα υβρίδια (Lavandula hybrida) είναι 1,30-1,70 εκ. μεταξύ των γραμμών και 70 εκ. μέχρι 1 μ. μεταξύ των φυτών επί της γραμμής, ανάλογα με τον τύπο του υβριδίου. Τις χρονιές που λείπουν οι βροχές κατά την άνοιξη και το καλοκαίρι, για να έχει η καλλιέργεια κανονική απόδοση, πρέπει να αρδεύεται. Η βιολογική καλλιέργεια όλων των ειδών και των τύπων είναι σχετικά εύκολη, γιατί απαιτείται μόνον οργανική λίπανση.
Συγκομιδή, απόδοση
Σε όλα τα είδη της λεβάντας χρησιμοποιείται μόνο το άνθος για την εξαγωγή του αιθέριου ελαίου. Καταλληλότερη εποχή συγκομιδής θεωρείται το στάδιο της τελικής ανάπτυξης του ανθοφόρου στελέχους και έναρξης της ανθοφορίας, διότι τότε η περιεκτικότητα των ανθέων σε αιθέριο έλαιο είναι μεγαλύτερη. Το κόψιμο γίνεται με ειδικές μηχανές συγκομιδής λεβάντας. Η συγκομιδή με όποιο τρόπο και να γίνεται πρέπει να ξεκινά αργά το πρωί αφού “σηκωθεί” η πρωινή δροσιά. Οι ανθοφόροι βλαστοί που συλλέγονται μπορούν να αποστάζονται επί του τόπου, ιδιαίτερα όταν οι καλλιέργειες είναι εγκατεστημένες σε τοποθεσίες μεγάλου υψομέτρου.
Το Αιθέριο έλαιο
Την ονομάζουν και “αληθινή λεβάντα”. Θεωρείται από τα κορυφαία αιθέρια έλαια και είναι αναμφίβολα από τα πιο ακίνδυνα. Το έλαιο της προκύπτει από τα υπέργεια τμήματα του φυτού την εποχή της ανθοφορίας, είναι σχεδόν άχρωμο, με γλυκιά μυρωδιά άνθους. Τονώνει το νευρικό σύστημα και το ανακουφίζει από την πνευματική κόπωση, τους ρευματισμούς, καταπολεμά το στρες, βοηθά την αντίσταση του οργανισμού σε αλλεργικές καταστάσεις και δρα ως αντισηπτικό. Βοηθά επίσης τον οργανισμό στην καταπολέμηση δερματικών παθήσεων όπως έκζεμα και ψώρα και καταπραΰνει από τα καψίματα και τα τσιμπήματα εντόμων.
Το αιθέριο έλαιο έχει εντομοαπωθητικές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες και είναι από τα πλέον χρησιμοποιούμενα στη βιομηχανία αρωμάτων, σαπουνιών, καλλυντικών και στην αρωματοθεραπεία. Η εμπορική του αξία εξαρτάται από τη σύνθεση του και κυρίως από τα συστατικά οξικός λιναλυλεστέρας (linalyl acetate) και λιναλοόλη (linalool), που πρέπει να κυμαίνονται σε ποσοστά 30-43% και 36-43%, αντίστοιχα. Ενώ άλλα κύρια συστατικά του είναι το λιμονένιο, η τερπιν-4-όλη, η α-τερπινόλη, η 1,8 κινεόλη, το μυρκένιο και το α- και β-πινένιο.
Ιδιότητες: Ανακουφιστικό, Αναλγητικό, Αντιβακτηριακό, Αντικαταθλιπτικό, Αντιμικροβιακό,  Αντιρευματικό, Αντισηπτικό,  Αντισπασμοδικό, Αντιτοξικό,  Αποσμητικό, Αφροδισιακό, Διεγερτικό (Κυκλοφορικου), Εντομοαπωθητικό, Εντομοκτόνο, Επουλωτικό, Καρδιοτονωτικό, Καταπραϋντικό, Νευροτονωτικό, Παρασιτοκτόνο, Σπασμολυτικό, Τονωτικό, Χαλαρωτικό.
Προφυλάξεις:  Καμία, πλην των γενικών προφυλάξεων.
Χρήσεις
Όλα τα είδη της λεβάντας καλλιεργούνται κυρίως για το αιθέριο έλαιο που εξάγεται από τα ανθισμένα στελέχη του φυτού. Αποξηραμένα άνθη της L. angustifolia χρησιμοποιούνται για αρωματισμό κλειστών χώρων και την προστασία των μάλλινων ρούχων από το σκώρο. Η λεβάντα είναι επίσης μελισσοτροφικό φυτό, ενώ χρησιμοποιείται ευρύτατα και ως διακοσμητικό φυτό των κήπων, πάρκων και άλλων εξωτερικών χώρων.
Πηγή: www.kastoria.gr

Η μεγάλη ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας

Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Αυγούστου 1, 2012

Μπορεί ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου να διαβάζεται ως τετριμμένα υπερβολικός σε μια περίπτωση μεταβίβασης δημόσιας τράπεζας σε ιδιωτική. Όμως η περίπτωση του διαχωρισμού της ΑΤΕ σε «καλή» και «κακή» τράπεζα και μεταβίβαση του «υγιούς» της κομματιού στην Τράπεζα Πειραιώς είναι τόσο σκανδαλώδης και οι όροι της τόσο προνομιακοί για την Τράπεζα Πειραιώς, που ο τίτλος αυτός περιγράφει πολύ ψύχραιμα και κυριολεκτικά την εξέλιξη των πραγμάτων από το βράδυ της Παρασκευής.
Το ξεπούλημα της Αγροτικής περιλαμβάνει πολλές πτυχές -εξίσου οδυνηρές- για τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας και την ελληνική οικονομία, στις οποίες κάποιος θα μπορούσε να επικεντρωθεί. Για παράδειγμα, η Τράπεζα αυτή αποτελούσε κομβικό εργαλείο για τη χάραξη πολιτικής και τη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα, ενώ παράλληλα, ως βασικός δανειστής του αγροτικού πληθυσμού, έχει υποθηκευμένο με ευνοϊκούς όρους μεγάλο ποσοστό της αγροτικής γης. Η εκχώρησή της στην Πειραιώς ισοδυναμεί με απεμπόληση της παρέμβασης στη χρηματοδότηση του αγροτικού τομέα από την πλευρά του Δημοσίου, σε μια περίοδο ύφεσης που η πρωτογενής παραγωγή θα μπορούσε να δώσει μια ανάσα, ενώ παράλληλα θέτει σε κίνδυνο τους δανειολήπτες, είτε είναι αγροτικά νοικοκυριά είτε μικρομεσαίες αγροτικές επιχειρήσεις και συνεταιρισμοί. Από την άλλη, η μεταβίβαση των θυγατρικών της Αγροτικής (Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, “Δωδώνη”, ΣΕΚΑΠ κ.λπ.) στο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων, μέσω της «κακής» τράπεζας, προκαλεί πλήγμα στην ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών στην περιφέρεια (Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη) που ήδη χειμάζονται από την ύφεση. Αντίστοιχα, οδυνηρές είναι οι επιπτώσεις στους εργαζόμενους της Αγροτικής, αφού οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που έχουν υπογραφεί δεν ισχύουν πλέον και θα πρέπει να ετοιμάζονται για νέες συμβάσεις, με περικοπές μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Όμως το μεγάλο σκάνδαλο είναι αλλού: στους όρους με τους οποίους αξιοποιούνται τα χρήματα των φορολογουμένων από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) υπέρ της Πειραιώς. Οι όροι αυτοί δεν έχουν γίνει επισήμως γνωστοί από την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι που από μόνο του ενισχύει την αδιαφάνεια και τις υποψίες. Παρ’ όλα αυτά έχουν διαρρεύσει πληροφορίες, που αποκαλύπτουν το μέγεθος του σκανδάλου.
Συγκεκριμένα, η Τράπεζα Πειραιώς από την «καλή» Αγροτική αποκτά παθητικό (καταθέσεις κ.τ.λ.) ύψους 21,4 δισ. και ενεργητικό (δάνεια, πάγια κ.τ.λ.) ύψους 14,7 δισ. Το κενό για να ισοσκελιστεί ο ισολογισμός τής υπό μεταβίβαση τράπεζας, ύψους 6,7 δισ., θα χορηγηθεί από το ΤΧΣ. Παράλληλα, το ΤΧΣ θα χορηγήσει 500 εκατ. στη νέα τράπεζα για να πιάσει τους στόχους κεφαλαιακής επάρκειας (8%), ενώ παράλληλα, από το πρώτο στάδιο ανακεφαλαιοποίησης, η Πειραιώς είχε λάβει από το ΤΧΣ 4,7 δισ. ευρώ για να καλύψει αυτόν το στόχο. Επειδή όμως ο στόχος κεφαλαιακής επάρκειας (tier 1) από τη Βασιλεία 2 είναι 10%, το νέο σχήμα θα χρειαστεί επιπλέον 1,2 δισ. ευρώ από το ΤΧΣ. Συνολικά δηλαδή το ΤΧΣ θα έχει χρηματοδοτήσει το νέο σχήμα με ένα ποσό που θα προσεγγίζει τα 13 δισ.!
Αντίστοιχα, η Τράπεζα Πειραιώς, για να εξαγοράσει μια δημόσια Τράπεζα όπως η Αγροτική, και να διαμορφώσει ένα νέο σχήμα με 1.230 καταστήματα και δραστηριότητα σε 9 χώρες εκτός Ελλάδας, θα καταβάλει μόνο 95 εκατ. ευρώ!
Για να το θέσουμε απλά: Η Τράπεζα Πειραιώς αρχικά χρηματοδοτείται από το Δημόσιο με 4,7 δισ. -μέσω ΤΧΣ- για να διατηρηθεί στη ζωή και μετέπειτα επιδοτείται με ένα ποσό που ξεπερνά τα 8 δισ. για να εξαγοράσει μια μεγάλη δημόσια τράπεζα, καταβάλλοντας 95 εκατ. ευρώ! Και όλα αυτά σε περίοδο δημοσιονομικής λιτότητας.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι αν το ΤΧΣ είχε ανακεφαλαιοποιήσει την Αγροτική, θα έπρεπε να της χορηγήσει λίγο λιγότερα από 4 δισ. εξαιτίας των ζημιών που υπέστη από το PSI. Δηλαδή συνολικά στις δύο τράπεζες θα κατέβαλε 8,7 δισ. (4 για την Αγροτική και 4,7 δισ. για την Πειραιώς), ενώ εξαιτίας της μεταβίβασης καταβάλει 13 δισ.!
Και για να μην υπάρχει αμφιβολία για το ποιος πληρώνει τον κ. Σάλλα, το ΤΧΣ δανείζεται μεν από τον EFSF, όμως το δάνειο αυτό προστίθεται στο ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο πληρώνεται από τις συνεχείς θυσίες των φορολογουμένων.
Αν τα παραπάνω δεν στοιχειοθετούν ληστεία, τότε τι ακριβώς στοιχειοθετούν;

Του ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ

Τρίτη 31 Ιουλίου 2012

Σιδερίτης (τσάι του βουνού) τύπος , βιολογικό κτήμα Ζαβού

Σήμερα παρουσιάζω με φωτό για πρώτη φορά αυτή την ποικιλία σιδερίτη
 Ο συγκεκριμένος τύπος σιδερίτη υπάρχει μόνο στο κτήμα μου
προερχόμενο από  διασταύρωση δυο τύπων σιδερίτη που υπήρχαν εκεί
με δυνατό άρωμα κοντό και χονδρό άνθος και στέλεχος για λιγότερη 
δυνατή απώλεια στην συσκευασία, ιδανικό για ματσάκι.
 Όψιμο στην συλλογή του
μετά απο το sideritis scardica και το sideritis raeseri
                             Επίσης διατηρεί μετά το στέγνωμα το έντονο χρυσοκίτρινο χρώμα του ,
                             είναι μια καταπληκτική ποικιλία




Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012


Το ελληνικό τσάι του βουνού καταπολεμά το Αλτσχάιμερ, όχι την κερδοσκοπία

Περιβάλλον Ενέργεια Οικολογία:
“Το καλύτερο τσάι φυτρώνει στα ψηλά βουνά” λέει μια κινέζικη παροιμία. “Στα ελληνικά βουνά” προσθέτουν τώρα Γερμανοί επιστήμονες.
Ολοένα και περισσότερες έρευνες επισημαίνουν τις θαυματουργές ιδιότητες του ελληνικού τσαγιού του βουνού και τη συμβολή του στη μάχη εναντίον της ασθένειαςΑλτσχάιμερ η οποία προκαλεί εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων.
Στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί160.000 ασθενείς της νόσου, στη Γερμανία 800.000, ενώ παγκοσμίως ο αριθμός των “θυμάτων” του Αλτσχάιμερ ανέρχεται σε 30 εκατομμύρια.
Τα μελλοντικά σενάρια μόνο ως εφιαλτικά μπορούν να χαρακτηριστούν με 110 εκατομμύρια ασθενείς έως το 2050.
“Για επτά χρόνια πειραματιστήκαμε με 150 φυτά και βότανα από όλο τον κόσμο, την Κίνα, την Ταϋλάνδη, την Ινδονησία” αναφέρει ο Καθηγητής Νευρολογίας του Πανεπιστημίου του Μαγδεμβούργου και διευθυντής του περιώνυμου Ερευνητικού Κέντρου Νευρολογικών Ασθενειών, Γενς Πάνκε.
“Αναζητώντας πληροφορίες στο διαδίκτυο μάθαμε για τις ιδιότητες του ελληνικού τσαγιού και αποφασίσαμε να το προμηθευτούμε το 2010” λέει ο Γερμανός καθηγητής, “με εντυπωσιακά αποτελέσματα”.
Ειδικότερα, η χορήγηση τσαγιού του βουνού σε ποντίκια για 25 μέρες περιόρισε οιδήματα στον εγκέφαλο κατά 80% περίπου. Ο 38χρονος καθηγητής που “κουράρει” 1500 ασθενείς ετησίως μελέτησε τις ιδιότητες του τσαγιού και την επίδρασή του στους κατοίκους ορεινών περιοχών.
“Η καθημερινή κατανάλωση τσαγιού του βουνού για έξι μήνες συμβάλλει σε υποχώρηση των συμπτωμάτων στα επίπεδα που ήταν εννέα μήνες πριν και κατόπιν σταθεροποιεί την κατάσταση του ασθενούς” υποστηρίζει ο καθηγητής.
Μάλιστα προτείνει την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας κρύου ή ζεστού τσαγιού κάθε μέρα.
Στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι η παρασκευή ενός φαρμακευτικού σκευάσματος από ελληνικό τσάι του βουνού και συγκεκριμένα από την ποικιλία sideritis scardica που συναντάται στη Μακεδονία.
Ωστόσο, ο καθηγητής δεν έκρυψε ότι έχουν ξεκινήσει την καλλιέργεια του τσαγιού σε περιοχές τηςΒουλγαρίας που συγγενεύουν κλιματολογικά και εδαφολογικά με τα βουνά της Μακεδονίας. Όπως αποκάλυψε η κατακόρυφη αύξηση των παραγγελιών από τη Γερμανία οδήγησε σε αύξηση της τιμής έως και 600% από τους Έλληνες παραγωγούς με αποτέλεσμα η προμήθειά του να γίνει ασύμφορη.

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού
Η συσκευασία των προιόντων μας

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού (Organic Farm - Herbs,George Zavos)

Από το 1999 ξεκινήσαμε και παράγουμε αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στον τόπο μας. Είμαστε μια οικογενειακής μορφής επιχείρηση. Όλα τα φυτά μας καλλιεργούνται σύμφωνα με τις αρχές της βιολογικής γεωργίας.

Τα προϊόντα που παράγουμε είναι:


Τσάι του βουνού, ρίγανη, λεβάντα, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι,και αυτοφυή αγριομέντα, δάφνη, βάλσαμο, θυμάρι, δυόσμο, τσουκνίδα και τίλιο


ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 834/2007 ΜΕ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΩ

Γεώργιος Ζαβός (George Zavos)

Ομβριακή, Δομοκού (Omvriaki,Domokoy)

Ν.Φθιώτιδας (N.Fthiotidas)
T.K 35010

Ελλάδα , Greece.

Στέλνουμε τα προϊόντα μας στην πόρτα σας
σε όλη την χώρα ταχυδρομικά με αντικαταβολή.
Από τώρα και σε ιδιώτες με curier
για παραγγελίες, τηλεφωνικά ή με mail

επικοινωνία

2232031453

6974810122

Email zavosg.bio@gmail.com