Συνολικές προβολές σελίδας

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Αγριάδα



Αγριάδα (Cynodon Dactylon Pres.)

Άλλες ονομασίες: Άγλωσσο, άουστας, άργαστη
Οικογένεια:

Φυτό πολυετές, αυτοφυόμενο στην Ελλάδα. Φτάνει σε ύψος μέχρι τα 50 εκ. και έχει στενά, πράσινα φύλλα. Στην κορυφή του φυτού, εμφανίζονται απο 3 εώς 7 στάχυα.


Η αγριάδα χρησιμοποιείται για την αύξηση της έκκρισης και της αποβολής των ούρων. Επίσης είναι ιδανική για την κυστίτιδα και τη χολολιθίαση.

Για τη δυσουρία και την κυστίτιδα παρασκευάστε αφέψημα ριζώματος βάζοντας 15-20 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 1-2 φλυτζάνια του τσαγιού την ημέρα. Για τη χολολιθίαση παρασκευάστε αφέψημα ριζώματος χρησιμοποιώντας 20-30 γρ. σε ένα λίτρο νερού και πίνετε 2-3 φλυτζάνια ημερησίως.

Υσσωπος



Από την Βάνα Κοντογιάννη-Εναλλακτική θεραπεύτρια

O ύσσωπος είναι ένας χαμηλός θάμνος που φθάνει τα 60 cm ύψος. Τα φύλλα του είναι λογχοειδή δίχως μίσχο και τα άνθη του είναι γαλανά σκούρα με ιώδεις στήμονες. Έχει έντονη καθαρή και γλυκιά μυρωδιά με πινελιές από άρωμα μελιού. Η υψηλή νότα του αιθερίου ελαίου του είναι καμφορούχος και στις μεσαίες του νότες, μένει σαν εντύπωση μία χλιαρή μυρωδιά μπαχαρικού. Το χρώμα του αιθερίου ελαίου είναι κιτρινοπράσινο.
Ο ύσσωπος ανθίζει από τον Ιούλιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Ανήκει στη βοτανική οικογένεια Labiatae, χειλανθή ή χειλοστέφανα.
Τα χημικά του συστατικά είναι κετόνες, (pino-camphone 35-50%),
τερπένια 14-24%, & φαινυλο-μεθυλο-αιθέρες 1-3%.
Οι κετόνες τις οποίες παρατηρούμε να υπάρχουν ως κύριο συστατικό στη σύνθεση του υσσώπου, έχουν την ιδιότητα να προάγουν τον σχηματισμό των ιστών και να υγροποιούν τις βλεννώδεις εκκρίσεις. Θεωρούνται εξαιρετικά δραστικά συστατικά και γιαυτό χρησιμοποιούμε τα αιθέρια έλαια τα οποία τις περιέχουν, σε μικρές ποσότητες.
Το αιθέριο έλαιο του υσσώπου περιέχει: φαιλανδρένιο, βορνεόλη, πινοκαμφόνη, θουγιόνη, λεμονένιο, γερανιόλη.
Θελήσαμε να ασχοληθούμε με το συγκεκριμένο βότανο – αιθέριο έλαιο και για την μακραίωνη ιστορία του.
Καλλιεργείτο από τα παλιά χρόνια στην Αίγυπτο, στην Παλαιστίνη και στη Νότια Ευρώπη.
Το φυτό χρησιμοποιείται συχνά από τους μελισσοκόμους για ναπαράγουν ένα πλούσιο και αρωματικό μέλι.

Τα φύλλα του βότανου ύσσωπος χρησιμοποιούνται ως αρωματικόκαρύκευμα. Τα φύλλα έχουν μια ελαφρώς πικρή γεύση, λόγω τωντανινών του, καθώς και ένα έντονο άρωμα μέντας. Λόγω της έντασηςτου, χρησιμοποιείται μέτρια στο μαγείρεμα. Το βότανο χρησιμοποιείται επίσης για , και είναι μέρος του επίσημου λικέρ Chartreuse.
Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε για την θεραπεία της πλευρίτιδας και ο Διοσκουρίδης για τη δύσπνοια και το άσθμα. (Dr Jean Valnet – The practice of aromatherapy).
Στον ύσσωπο απεδίδοντο εξαγνιστικές δυνάμεις. Γι’ αυτό και τον χρησιμοποιούσαν σε τελετουργίες με σκοπό την κάθαρση.
Ο Δαυίδ στον Ψαλμό 51:7 γράφει: «Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι»
Στην Έξοδο (12:22,23) αναφέρεται ότι, όταν ο Θεός πληροφόρησε το λαό του Ισραήλ ότι θα τιμωρούσε τους Αιγυπτίους θανατώνοντας τα παιδιά τους, υπέδειξε στους Ισραηλίτες να ραντίσουν τις πόρτες τους με αίμα χρησιμοποιώντας κλαδιά από ύσσωπο, ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν της τιμωρίας.
Στο κατά Ιωάννη 19:29 αναφέρεται, ότι σε κλωνάρι από ύσσωπο οι Ρωμαίοι στρατιώτες στήριξαν το σφουγγάρι με το ξύδι το οποίο έβαλαν στο στόμα του Ιησού κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου Του επάνω στο σταυρό.
Οι Εβραίοι ονόμαζαν τον ύσσωπο ezob και τoν θεωρούσαν ιερό φυτό.
Κατά τον 17ο αιώνα, χρησιμοποιούσαν πολύ τον ύσσωπο για την αναζωογόνηση της ατμόσφαιρας.
Το αιθέριο έλαιο του εξάγεται με απόσταξη από τα φύλλα και τα άνθη του.
Τόσο το βότανο, όσο και το αιθέριο έλαιο του υσσώπου θεραπεύει κυρίως προβλήματα στους πνεύμονες. Ωφελεί σε περιπτώσεις άσθματος, βρογχίτιδας, καταρροής, βήχα, γρίπης, πονόλαιμου. Έχει απεκκριτικές και αντισπασμωδικές ιδιότητες.
Το αιθέριο έλαιο του σε αναλογία ο,2/1000 αδρανοποιεί τον βάκιλλο της φυματίωσης.
Βοηθά στην ελαχιστοποίηση των ρευματικών πόνων, ανεβάζει τη χαμηλή πίεση.
Χρησιμοποιείται για την περιποίηση και θεραπεία των εκζεμάτων και της δερματίτιδας καθώς και για την απολύμανση πληγών.
Είναι ηρεμιστικό του νευρικού συστήματος καταπολεμώντας το άγχος, την υπερένταση, τη γενική ατονία, όντας εξαγνιστικό και αναζωογονητικό. Ενεργειακά, βοηθά στην ανάκτηση της τόλμης και της αποφασιστικότητας.
Το αιθέριο έλαιο δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιείται σε παιδιά, στην εγκυμοσύνη και σε ανθρώπους οι οποίοι πάσχουν από επιληψία.
Δεν χρησιμοποιείται ποτέ αδιάλυτο.
Συνδυάζεται καλά με αιθέρια έλαια ιεροβότανου, λεβάντας, θυμαριού, δενδρολίβανου, βερβένας, ευκαλύπτου, tea-tree και με όλα τα κιτροειδή αιθέρια έλαια. (λεμόνι, γκρέιπ-φρούτ, μανταρίνι).
Το βότανο του υσσώπου συνδυαζόμενο με μέντα και άνθη σαμπούκου καταπολεμά το κοινό κρυολόγημα.
Το ανθοϊαμα του υσσώπου (flower essence Pegasus) χρησιμοποιείται για να εξαλείψει από την ψυχή μας τα αισθήματα της ενοχής.!!!!
ΠΗΓΗ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΛΛΑΣ


Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

θρούμπι ή κατσικορίγανη



Βότανα: Θρουμπα(θρύμπα, θρούμπι, τραγορίγανος, τραγόχορτο, γεροντόχορτο, Σατουρέγια η θύμβρα): Satureja thymbra

Βότανα κατάλογος / Υποκατηγορία: 12 ελληνικά βότανα
Φυτό με έντονες αρωματικές ιδιότητες, η θρούμπα είναι και αυτή γνωστή από αρχαιότητα με το όνομα θύμβρη (Διοσκορίδης, Θεόφραστος).
Εκτός από τις φαρμακευτικές και αρωματικές της ιδιότητες είναι δημοφιλές άρτυμα καιθεωρείται ότι τα είδη Satureja, αυτοφυή τηε Μικράς Ασίας, είναι η πραγματική ρίγανη (στην Ελλάδα ρίγανη ονομάζουμε το Origanum).

Συστατικα
Αιθέριο έλαιο που περιέχει καρβακρόλη, θυμόλη, τερπινένια,κυμένιο.

Εξάπλωση - βιότοπος
Ελλάδα και Ν.Σαρδηνια.
Φρυγανότοποι.


Χρησιμοποιούμενα τμήματα
Επίγεια τμήματα το αιθέριο έλαιο λαμβάνεται με απόσταξη από τα άνθη, τα φύλλα και τα κλαδιά και καλύτερη ποιότητα ελαίου δίνουν τα αποξημένα φυτά, συλλογή Ιούνιο ως Αύγουστο.

Δράσεις - Χρήση
Εναντίον των εντερικών παρασίτων, χωνευτικό, ωφέλιμο για το στομαχόπονο και για τις ζάλες, τονωτικό, διεγερτικό.

Αφέψημα
Χρησιμοποιείστε το αφέψημα ως ορεκτικό, για τη δυσπεψία και τους στομαχόπονους και ως αντιδιαρροϊκό επίσης είναι τονωτικό, διεγερτικό και ωφέλιμο για τις νευροπάθειες και καταπολεμά την αυπνία" το αφέψημα από τα φύλλα είναι χρήσιμο για τις διαταραχές από υπερβολική ζέστη' το συμπυκνωμένο αφέμημα (αφήστε να εξατμιστεί το μεγαλύτερο μέρος του νερού) με ζάχαρη είναι καλό υπακτικό τέλος το αφέμημα χρησιμοπιείστε το για τον πονόδοντο και τον πονόλαιμο.

Επίθεμα - κομπρέσσα
Φτιάξτε επίθεμα με κοπανισμένο φυτό κατά των τσιμπημάτων των μελισσών οι κομπρέσσες από φύλλα είναι ωφέλιμες για τα πρηξίματα και για τη ναυτία· μουσκέψτε ένα επίθεμα σε χυμό για τις εξωτερικές πληγές.


Έλαιο
Χρησιμοποιείστε το έλαιο που εξάγεται με πρέσσα από τα φύλλα για τις εξωτερικές πληγές' βάλτες λίγες σταγόνες έλαιο στο νερό για ένα τονωτικό μπάνιο.

Σημείωση
Στην Ελλάδα απαντούν και άλλα είδη Satureja με το κοινό όνομα δρούμπα και με παρόμοιες ιδιότητες (και την ίδια χαρακτηριστική οσμή), που έχουν ευρύτερη εξάπλωση, όπως η Satureja hortensis (χρησιμοποιείται ως αρτυματικό, επίσης για γαργάρες για τον πονόλαιμο, και ως χωνευτικό έγχυμα), ή είναι τοπικά ενδημικά, όπως η Satureja athoa, που βρίσκεται μόνο στη χερσόνησο του Αδω, και οι Satureja spinosa και Satureja cretica (1,7% αιδέριο έλαιο) που βρίσκονται μόνο στην Κρήτη.ΠΗΓΗ.www.botana.gr

Ασφόδελος ή σπερδούκλι

 

Ασφόδελος
Αυτά τα πολυετή φυτά της οικογένειας των λιλιειδών είναι ενδημικά της Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης. Πάνω από 12 είδη του φυτού βρίσκονται διασκορπισμένα σε μια μεγάλη περιοχή που επεκτείνεται από την Μεσόγειο ως την Ινδία. Ο κοινός ασφόδελος συναντάται σε λιβάδια, αλλά και σε άγονες και έρημες περιοχές. Οι ρίζες του μοιάζουν σαν δάχτυλο ή καρότο, έχουν χρώμα καφέ και είναι χυμώδεις. Τα φυτά σχηματίζονται από συστάδες λογχωτών φύλλων που μοιάζουν κάπως με τα φύλλα του κρεμμυδιού και που φτάνουν σε μήκος τα 60 εκατοστά. Από τα μέσα της άνοιξης και νωρίς το καλοκαίρι ανθίζουν πάνω σε χοντρά στελέχη, τσαμπιά από μικρά, άσπρα, σε σχήμα άστρου λουλούδια. Ο καρπός του είναι ένα αβγό που μοιάζει με κάψουλα. Αυτά τα φυτά φτάνουν γύρω στο 1 μέτρο ύψος και 40 εκατοστά πλάτος. Οι ασφόδελοι καλλιεργούνται μόνο σε βοτανικούς ή θεματικούς κήπους, αν και πολλαπλασιάζονται εύκολα με σπόρο ή διαίρεση των ριζών. Οι ρίζες πρέπει να συλλέγονται στο τέλος της πρώτης χρονιάς.
Οι αρχαίοι φύτευαν αυτά τα λουλούδια δίπλα σε τάφους, σαν είδος προσφοράς στους νεκρούς. Πίστευαν ότι αποτελούσαν τροφή των νεκρών, και πολλά ποιήματα έχουν γραφεί γι' αυτό το έθιμο. Το όνομα ασφόδελος έχει ελληνική ρίζα και σημαίνει σκήπτρο. Ο Αρτεμίδωρος στην Ονειροκριτική του αναφέρει: "Ο ασφόδελος... προμηνύει θάνατο μόνο για τους ασθενείς, όπως έχω συχνά παρατηρήσει. Δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω με βεβαιότητα γιατί συμβαίνει αυτό, ίσως γιατί πιστεύεται ότι οι πεδιάδες του Άδη είναι γεμάτες από ασφοδέλους." Ο Όμηρος μνημονεύει έναν αγρό με ασφοδέλους δύο φορές κατά την διάρκεια της επίσκεψης του Οδυσσέα στον κάτω κόσμο και ξανά όταν οι ψυχές των επίδοξων μνηστήρων οδηγήθηκαν από τον Ερμή στον κάτω κόσμο. Ο Ησίοδος όμως, περιγράφει τον ασφόδελο ως το εισιτήριο του φτωχού, χωρίς να κάνει νύξη στις προλήψεις  που συνέδεαν το φυτό με τον κάτω κόσμο. Ο Λουκιανός επιβεβαιώνει ότι οι Έλληνες πίστευαν ότι υπήρχε στον κάτω κόσμο ένα μεγάλο λιβάδι με ασφοδέλους. Ο Ησύχιος καταχωρεί τον ασφόδελο σαν αρωματικό φυτό του οποίου η ρίζα, σύμφωνα με τον Αρίσταρχο, είναι εδώδιμη.
Οι ρίζες του φυτού ξεραίνονται και βράζονται σε νερό, παράγοντας μια κολλώδη ουσία που σε μερικές χώρες ανακατεύεται με δημητριακά ή πατάτες για να φτιαχτεί ασφοδελόψωμο. Στην Ισπανία και σε άλλες χώρες οι ρίζες χρησιμοποιούνται σαν τροφή ζώων, ειδικά στα πρόβατα.  Στις χώρες της Βόρειας Αφρικής τα γουρούνια τα άγρια γουρούνια τις τρώνε με λαιμαργία. Στο Ιράν, ένα είδος κόλας παράγεται από τους βολβούς του ασφοδέλου, οι οποίοι πρώτα ξεραίνονται και μετά αλέθονται. Όταν ανακατευτεί με κρύο νερό, η σκόνη τους φουσκώνει και μετατρέπεται σε ισχυρή κόλα. Ο Ιπποκράτης, ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος έλεγαν ότι οι ρίζες μαγειρεύονταν σε στάχτη και μετά τρώγονταν. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι τις χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο σε διάφορες ασθένειες, αλλά η σύγχρονη ιατρική δεν τις μεταχειρίζεται.
Στην λαϊκή ιατρική χρησιμοποιούνται ακόμα οι ασφόδελοι στο Ισραήλ από τους Παλαιστίνιους. για να θεραπεύσουν κάποια εξογκώματα που βγαίνουν ανάμεσα στις αρθρώσεις των χεριών ή των ποδιών. Πραγματικά δεν υπάρχει καλύτερο γιατροσόφι για αυτό το πρόβλημα από τις ρίζες του ασφοδέλου. Άλλες φαρμακευτικές χρήσεις έχει το φυτό στην θεραπεία του ίκτερου, του εκζέματος, του πρηξίματος των ποδιών, των ρυτίδων, και στην ανακούφιση του στομάχου.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Σταμναγκάθι


ΤΟ ΚΡΗΤΙΚΟ ΣΤΑΜΝΑΓΚΑΘΙ



Το σταμναγκαθι φαρμακο για τους αρχαιους,απο πληροφοριες του Διοσκουριδη,εχει μεγαλη εκτιμηση στην Κρητη.Τρωγεται ωμο με λαδι και ξυδι η και σαν σαλατα.Επισης αλλοι το κανουν βραστο και ειναι πολυ νοστιμο με κρεας φρικασε.
Το φυτο σταμναγκαθι ειναι θαμνος αγκαθωτος και η ονομασια του οφειλεται σε μια παλια συνηθεια των Κρητων οταν με τους θαμνους αυτους σκεπαζαν
τα στομια των σταμνιων για να μην μπαινουν ζωυφια μεσα στο νερο.
Τα τελευταια χρονια σε ολα τα εστιατορια το σταμναγκαθι δεν
λειπει απο τους καταλογους των γευσεων που εχουν.
Το αγριο σταμναγκαθι υπαρχει σε αποκρημνα βραχια-ακρογιαλιες
της Κισσαμου και σε δυσβατα μερη του ορεινου ογκου των Χανιων.Επισης υπαρχει και το βιολογικο που καλλιεργειται στην Γραμβουσα.ΠΗΓΗ ΜΠΛΟΓΚ ΧΑΝΙΑ-ΡΟΓΔΙΑ ΚΙΣΣΑΜΟΥ


Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

Σκορπίδι,ή χρυσόχορτο (Ceterach officinarum)



Βιότοπος – περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι CETERACH officinarum D.C. (Κατέραχον το φαρμακευτικό). Συνώνυμο του είναι το Asplenium ceterah (L).
Ανήκει στην οικογένεια των Πολυποδιϊδών. Το Ceterach (το οποίο περιλαμβάνει μία ομάδα με 10 περίπου υποείδη) είναι είδος του γένους Asplenium το οποίο περιλαμβάνει συνολικά περίπου 720 είδη (Kramer και Viane 1990). Τα υποείδη Ceterach αν και χαρακτηρίζονται από μια ποικίλη μορφολογία, έχουν ανατομική και κυτταρολογική ομοιογένεια.
Φύονται σε Ευρώπη (στην κεντρική Ευρώπη είναι προστατευόμενο φυτό), Μακρονησία, σε όλη τη νοτιοδυτική Ασία, στα Ιμαλάια και στα ξηρότερα μέρη του Βορρά, της Ανατολής, και της Νότιας Αφρικής.
Στη χώρα μας το συναντούμε με τις κοινές ονομασίες σκορπίδι, ασπλήνιο, σκορπιδόχορτο, σκροπίδι, σκροπιδόχορτο, σκορπιδάτσι, σκοπηροτήρι, χρυσόχορτο, αγριοσπάρτι.
Το Άσπληνον το επιτοίχιον (Asplenium muraria) κοινώς σκορπίδι, το Άσπληνον το τριχομανές (Asplenium trichomanes) κοινώς πολυτρίχι, το Άσπληνον το αδίαντον (Asplenium adianthum) κοινώς σκροπιδόχορτο, σκοπηροτήρι, σκροπίδι, ή μαύρο πολυτρίχι, έχουν τις ίδιες ιδιότητες με το Κατέραχον το φαμακευτικό. Το μαύρο πολυτρίχι είναι ανθοκομικό φυτό και καλλιεργείται μέσα σε γλάστρες και σε τοποθεσίες του κήπου για το φύλλωμά του.
Το σκορπίδι είναι φυτό αρκετά διαδεδομένο στις ρωγμές των βράχων και στις σχισμές παλαιών τοίχων. Ευδοκιμεί σε πετρώδεις ή βραχώδεις τοποθεσίες από τα χαμηλά μέχρι τα υποαλπικά υψόμετρα.
Είναι πολύχρονο, ποώδες, πολυετές, υδροχαρές που σχηματίζει μικρές τούφες. Τα φύλλα είναι σαν ελάσματα μακρουλά, στενά, βαθυπράσινα στο πάνω μέρος και το μήκος τους συνήθως κυμαίνεται από 5 έως 15 εκατοστά με πτεροειδείς λοβούς (χωρίζονται σε 9-12 ημικυκλικά μέρη), που φέρουν στην κάτω επιφάνεια ένα πυκνό πίλημα (συμπύκνωμα) από λέπια, ανοικτού καστανού χρώματος. Η ρίζα είναι ρηχή και φτάνει σε βάθος το πολύ 30 εκατοστά.
Οι σπόροι του φυτού είναι σχεδόν αόρατοι. Βρίσκονται στα φύλλα μέσα σε μικροσκοπικούς ελαστικούς σάκους, στρογγυλού σχήματος οι οποίοι κάποια στιγμή σκάνε σκορπίζοντας τους σπόρους ολόγυρα και το φυτό πολλαπλασιάζεται.
Το σκορπίδι προτιμά τους τοίχους που βλέπουν βόρεια. Είναι μία φτέρη που αντέχει στα θερμότερα κλίματα και η σκιά και το απάγκιο δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπτυχθεί. Για να αντιμετωπίσει τον ήλιο το φυτό στρέφει απέναντί του την κάτω επιφάνεια του φύλλου που αντανακλά το φως ενώ το μήκος του δεν αναπτύσσεται πολύ διατηρώντας μικρή επιφάνεια. Στα μέρη που δεν το βλέπει ο ήλιος το μήκος του είναι 2 και 3 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τα μέρη που έχουν μεγάλη ηλιοφάνεια. 

Ιστορικά στοιχεία:
Είναι μάλλον το ασπλήνιο του Διοσκουρίδη. Οι αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν για τις διουρητικές και αποχρεμπτικές του ιδιότητες.
Το σκορπίδι χρησιμοποιήθηκε εδώ και εκατονταετίες για νοσήματα της κύστεως και γενικότερα των ουροφόρων οδών. Επίσης κατά της βλεννόρροιας και των πνευμονικών κατάρρων.
Ήταν βραστάρι του ήταν λαϊκό φάρμακο για τους ελώδεις πυρετούς με μεγαλοσπληνία. Δεν έκαναν όμως το βραστάρι με το πόσιμο νερό απλά, αλλά χρησιμοποιούσαν το νερό στο οποίο έσβηναν οι σιδηρουργοί το πυρακτωμένο σίδερο.
Οι λαϊκοί θεραπευτές ακόμη το χρησιμοποιούσαν ως έμπλαστρο για να θεραπεύουν σπυριά του δέρματος, ιδιαίτερα για τη νεανική ακμή.
Στα Αγγλικά η ονομασία του βοτάνου είναι spleenworts (σπληνοβότανο) γιατί θεωρούσαν ότι ήταν χρήσιμη για της ασθένειες της σπλήνας.
Στην Κρήτη είναι πολύ γνωστό βότανο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το ονομάζουμε σκροπιδόχορτο ή σκορπιδόχορτο. Το κάτω μέρος του φύλλου που έχει το πορτοκαλί – κίτρινο χνούδι το χρησιμοποιούσαν εξωτερικά σε πληγές θεωρώντας ότι έτσι συντόμευαν το χρόνο επούλωσης. Το χρησιμοποιούσαν επίσης για τη θεραπεία του κοσκινά (κακοήθεις δοθιήνες που έβγαιναν στον αυχένα και άνοιγαν τρύπες που θύμιζαν κόσκινο. Ήταν δυσθεράπευτα σπυριά που μπορούσε να εξελιχθούν σε καρκίνο). Κύρια όμως το χρησιμοποιούσαν όπως και σήμερα ως λιθοτριπτικό για τις πέτρες σε νεφρούς και χολή. Για την ιδιότητά του αυτή μάλιστα η τοπική ονομασία του βοτάνου στη Ρόδο είναι «Σπάκα πέτρα».
Ο Σίμπθορπ, γνωστός Άγγλος βοτανολόγος – ιατρός του 18ου αιώνα, που επισκέφθηκε την Κρήτη δύο τουλάχιστον φορές μελετώντας την χλωρίδα του νησιού, το ονόμαζε χρυσόχορτο.

Συστατικά-χαρακτήρας:
Τα φύλλα περιέχουν τανίνη και οργανικά οξέα. Η γεύση του είναι πικρή.

Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:
Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιείται όλο το φυτό εκτός από τη ρίζα. Αυτή μάλιστα είναι καλό όταν συλλέγουμε το φυτό να μην την ξεριζώνουμε για να μπορέσει το φυτό να αναπτυχθεί και πάλι. Τα νέα του φύλλα τα βγάζει τον χειμώνα. Οι σπόροι ωριμάζουν Μάιο και Ιούνιο. Το καλοκαίρι τα φύλλα περιτυλίγονται γύρω από τον εαυτό τους. Συλλέγουμε όλο το χρόνο, αλλά καλύτερη εποχή είναι Φλεβάρη και Μάρτη.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Δρα ως καταπραϋντικό, διουρητικό, αποχρεμπτικό και εφιδρωτικό.
Χρησιμοποιείται κατά των νοσημάτων της κύστεως, των ουροφόρων οδών και των νεφρών. Είναι πολύ καλό για την αφαίρεση της πέτρας από τους νεφρούς.
Γενικότερα δρα κατά της διάρροιας και είναι θεραπευτικό της σπλήνας, των στηθικών παθήσεων και του βήχα.
Έχει ακόμη ανθελμινθικές ιδιότητες (για τους σκώληκες των εντέρων).
Το σιρόπι που παρασκευάζεται από το σκορπίδι χρησιμοποιείται σαν φάρμακο κατά των πνευμονικών παθήσεων αλλά είναι λιγότερο αποτελεσματικό από το σιρόπι που παρασκευάζεται από μια άλλη φτέρη, τον αδίαντο.

Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε 6 γραμμάρια σε 1,5 φλιτζάνι νερό για 5-10 λεπτά λεπτά. Μία φορά την ημέρα. Αν θέλουμε μπορούμε να το γλυκάνουμε με μέντα ή γλυκάνισο.
Ένα αποτελεσματικό μείγμα για τις πέτρες στα νεφρά γίνεται με σκορπίδι, δίανθο, πολύκομπο (από 1 μέρος) και σπόρους πεντάνευρου (1,5 μέρος).
Βράζουμε 27 γραμμάρια από το μείγμα για 10 λεπτά σε 3 φλιτζάνια νερό το σουρώνουμε και πίνουμε το μισό το πρωί και το υπόλοιπο το βράδυ. Το ρόφημα αυτό το πίνουμε για μία εβδομάδα.

Προφυλάξεις:
Να μην ξεπερνούμε την συνιστώμενη δοσολογία.

*Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου στα Χανιώτικα Νέα
ΠΗΓΗ  ..    
.Diantho

Η Χρησιμότητα των βοτάνων



ΟΔΗΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ

ΑΓΧΟΣ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Χαμομήλι, Τζινσενγκ, Τίλιο, Μελισσόχορτο, Μέντα, Λυκίσκος, Ιξός, Ανεμώνη, Σκουτελάρια, Βάλσαμο.
ΑΔΥΝΑΜΙΑ (ΑΤΟΝΙΑ): Αγγελική, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο.
ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ: Λουΐζα, Μάραθος, Αψιθιά
ΑΕΡΙΑ: Μαντζουράνα, Λουΐζα, Μάραθος, Θρούμπι
ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ: Αχιλλαία, Λάπαθο, Πολύκομπο, Τσουκνίδα.
ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΟΥΡΩΝ: Έφεδρα, Εκουΐζετο.
ΑΚΜΗ: Εχινάκια, Τίλιο, Φυτολάκα, Χαμομήλι
ΑΜΝΗΣΙΑ: Μελισσόχορτο, Τζινσενγκ, Θυμάρι, Μαντζουράνα.
ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ: Σκόρδο, Απήγανος
ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑ: Γάλιο, Μύρο, Εχινάκια, Ύδραστις, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Αγριμόνιο.
ΑΝΑΙΜΙΑ: Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Αγγελική, Λάπαθο, Κρόκος.
ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Δίκταμο, Κάρδαμο σπόρος.
ΑΝΟΡΕΞΙΑ: Αγκινάρα, Αγγελική, Αψιθιά, Γαϊδουράγκαθο, Γεντιανή.
ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ: Φασκόμηλο, Τίλιο, Σημύδα, Σπειραία, Κριθάρι, Αγγελική.
ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ: Βίσκος, Κράταιγος, Σκόρδο.
ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ: Ιξός, Τίλιο, Κράταιγος, Σκόρδο.
ΑΣΘΜΑ: Βάλσαμο, Ευκάλυπτος, Γλυ-κόριζα, Ρίγανη, Λεβάντα, Λομπέλια, Εφέδρα, Ινούλα
ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Τίλιο, Λυκίσκος, Χαμομήλι.
ΑΦΘΕΣ: Αλταία, Βάτος, Τσουκνίδα, Τριαντάφυλλο.
ΒΗΧΑΣ: Βήχιο, Ρίγανη, Τσάϊ Βουνού, Βερμπάσκο, Νεπέτα, Γλυκάνισο, Μαρρούβιο, Πλάταγκο, Πριμούλα, Σύμφυτο, Ύδραστις, Ύσσωπος, Θυμάρι, Αλθαία, Ζαμπούκος, Φασκόμηλο, Πολυτρίχι.
ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Βερμπάσκο, Μαρούβιο, Γλυκάνισο, Τουριλάγκο, Γλυκόριζα, Ευκάλυπτος, Θυμάρι, Κρόκος.
ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαϊδουράγκαθο, Άνηθος, Μάραθος, Τριγωνέλλα.
ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Γερά-νιο, Φασκόμηλο, Σπειραία, Φτελιά, Σύμφυτο, Υδράστις, Χαμομήλι.
ΓΡΙΠΗ: Δυόσμος, Αχιλλαία, Εχινάκια, Καγιέν, Τσάι Βουνού, Ζαμπούκος, Σινάπι, Ύδραστις
ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ: Βασιλικός.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ (ΣΑΚΧΑΡΟ): Αγκινάρα, Αγριμόνιο, Αμυγδαλιά, Καρυδόφυλλα, Αψιθιά, Λαγοκημιθιά, Τσουκνίδα, Μύρτιλλος, Φύλλα Ελιάς.
ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ: Αγριάδα, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα, Λουΐζα.
ΔΙΑΡΡΟΙΑ: Σπειραία, Αλχιμίλλα, Γόμα Αραβίας, Αψιθιά, Γεράνιο, Αγριμόνιο, Σύμφυτο, Τριαντάφυλλο.
ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ: Βασιλικός, Καρυδόφυλλα, Λάπαθο.
ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ: Φύλλα Αιγύπτου, Αψιθιά, Κόλιανδρος, Χαμομήλι, Μέντα, Δίκταμο, Δυόσμος, Κάρδαμο, Φασκόμηλο, Μάραθος, Γαϊδουράγκαθο, Τριφύλλι, Μελισσόχορτο, Πιπερόριζα, Άκορος.
ΔΥΣΠΝΟΙΑ: Ευκάλυπτος, Ζαμπούκος, Βασιλικός.
ΕΛΚΗ (ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ): Μύρο, Φασκόμηλο, Χαμομήλι.
ΕΛΚΗ (ΔΕΡΜΑΤΟΣ): Καλέντουλα, Εχινάκια, Ύδραστις.
ΕΛΚΗ (ΠΕΠΤΙΚΑ): Αλθαία, Σπειραία, Χαμομήλι, Δίκταμο, Λουΐζα.
ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Αμυγδαλιά, Λυγαριά.
ΕΚΖΕΜΑ: Άρκτιο, Γάλιο, Τίλιο, Ίριδα, Στελάρια, Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Ύδραστις, Χαμομήλι.
ΕΜΕΤΟΣ: Βαλλωτή, Γαρύφαλλο, Δυόσμος, Σπειραία.
ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ: Κρόκος, Τσιμιτσιφούγκα, Λυγαριά, Βάλσαμο.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΕΠΩΔΥΝΗ): Ανεμώνη, Βαλεριάνα, Τσιμιτσιφούγκα, Πετασίτης, Σκουτελάρια, Τζινσενγκ.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ): Απήγανος, Αχιλλαία, Λυγαριά, Φλισκούνι.
ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΡΟΗ): Αλχιμίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.
ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ: Νταμιάνα, Τζίντζερ, Καγιέν, Ταραξάκο.
ΕΠΙΛΗΨΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Σκουτελλάρια, Ύσσωπος.
ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑ: Ευφραγία, Καλέντουλα, Χαμομήλι.
ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡ: Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Ιξός, Πασιφλώρα, Βάλσαμο.
ΕΦΙΔΡΩΣΗ: Φασκόμηλο.
ΖΑΛΑΔΕΣ: Αψιθιά, Τριαντάφυλλο.
ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Λεβάντα, Τίλιο, Χρυσάνθεμο.
ΗΠΑΤΟΣ (ΤΟΝΩΤΙΚΑ): Κενταύριο, Ταράξακο, Ίριδα, Αμυγδαλιά.
ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ: Γλυκάνισο, Γλυκόριζα.
ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ: Αγγελική, Σκόρδο.
ΙΚΤΕΡΟΣ: Βερβένα, Βερβερίδα, Ταρά-ξακο, Λάπαθο, Γαϊδουράγκαθο, Λιναρόσπορος.
ΙΛΑΡΑ: Κολιτσίδα, Συκιά.
ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑ: Ζαμπούκος, Σολιντανγκο, Φυτολάκα, Χαμομήλι.
ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ: Τσιμιτσιφούγκα, Βάλσαμο, Αχιλλαία, Μέντα.
ΙΛΙΓΓΟΣ: Μελισσόχορτο, Μαντζουράνα, Θρύμπα, Φασκόμηλο, Λεβάντα.
ΚΑΚΟΣΜΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ: Άνηθος, Μοσχοκάρυδο, Μάραθος
ΚΑΟΥΡΕΣ: Αλθαία, Σπειραία, Μολόχα, Σύμφυτο.
ΚΑΡΔΙΑ: Κράταιγος, Σκόρδο, Μελισσόχορτο.
ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Βρώμη, Νταμιάνα, Σκουτελλάρια
ΚΙΡΣΟΙ: Κράταιγος, Καστανιά.
ΚΟΚΙΤΗΣ: Λομπέλια, Τουσιλάγκο, Τριφύλλι, Μάραθος, Ρίγανη.
ΚΟΛΙΚΟΙ: Αγγελική, Άνηθος, Βαλεριάνα, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.
ΚΟΛΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Αλθαία, Σύμφυτο.
ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ: Τσάϊ Βουνού, Αχιλλαία, Αγγελική, Ζαμπούκος, Ύσσωπος, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ: Πιπερόριζα, Καγιέν, Σινάπι.
ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλος, Αχιλλαία, Τσουκνίδα.
ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Μαϊντανός, 
Κουμαριά.
ΛΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Μολόχα, Βελανιδιά, Θυμάρι, Εχινάκια, Φασκόμηλο, Χαμομήλι, Αλθαία.
ΛΕΙΧΗΝΕΣ: Αχιλλαία, Καρυδόφυλλα.
ΛΕΥΚΟΡΡΟΙΑ: Αλχημίλλη, Μύρο, Ξενέκιο, Ύδραστις, Θυμάρι, Τριαντάφυλλο.
ΜΗΤΡΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχημίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.
ΜΥΚΗΤΩΣΕΙΣ: Καλέντουλα, Μύρο.
ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ: Χελιδόνιο, Θούγια.
ΜΑΤΙΑ: Μποράντζα.
ΝΑΥΤΙΑ: Βαλλωτή, Μέντα, Δυόσμος, Μάραθος, Μελισσόχορτο.
ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ: Βαλεριάνα, Ιξός, Τσιμιτσιφούγκα, Πασιφλώρα, Δενδρολίβανο, Χρυσάνθεμο, Βάλσαμο.
ΝΕΦΡΟΛΙΘΟΙ (ΠΕΤΡΑ): Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλο, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Αγριμόνιο, Πολυκόμπι, Αλθαία.
ΟΙΔΗΜΑ: Ζαμπούκος, Κανέλλα.
ΟΡΑΣΗ: Μάραθος, Καρότο.
ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: Καγιέν, Σενέκιο.
ΟΥΡΗΘΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Γένια Καλαμποκιού.
ΟΥΡΙΚΟ ΟΞΥ: Αγριάδα, Βερμπάσκο, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα.
ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ: Χαρούπια Σπόρος.
ΟΥΛΙΤΙΔΑ: Μύρο, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Εχινάκια.
ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΣ: Γαρύφαλλο, Δίκταμο, Γλυκάνισο.
ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ: Δενδρολίβανο, Ρί-γανη, Μέντα, Πράσινο Τσάϊ, Κολιανδρο, Σινάπι, Τριαντάφυλλο.
ΠΡΟΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ: Βαλεριάνα, Λυγαριά, Σκουτελάρια, Τίλιο.
ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ: Αγριάδα, Νταμιάνα, Περδικάκι, Γένια Καλαμποκιού, Πολυτρίχι, Υδράγγεια, Σερενόα, Επιλάβιο, Αμυγδαλιά.
ΠΥΡΕΤΟΣ: Αγγελική, Πιπερόριζα, Νεπέτα, Αχιλλαία, Τριφύλλι, Αγριμόνιο, Χαμομήλι.
ΠΟΝΟΛΑΙΜΟΣ: Αγριμόνιο, Αχιλλαία, Ζαμπούκος.
ΠΙΤΥΡΙΔΑ: Δενδρολίβανο, Καρυδόφυλλα, Τσουκνίδα.
ΡΕΥΜΑΤΙΣΜΟΙ: Αγγελική, Άρκτιο, Άρνικα, Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Σπειραία, Τίλιο, Τσουκνίδα, Τριφύλλι, Χρυσάνθεμα.
ΡΙΝΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχιμίλλη, Καλέντουλα.
ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Γεράνιο.
ΣΤΗΘΑΓΧΗ: Κράταιγος, Λεόνουρος.
ΣΥΚΩΤΙ: Αγκινάρα, Γαϊδουράγκαθο, Αψιθιά.
ΣΤΟΜΑΧΙ: Δίκταμο, Χαμομήλι, Μέντα, Λουΐζα, Γλυκάνισο, Κόλιανδρος, Δυόσμος, Κρόκος, Λουΐζα, Μάραθος.
ΣΤΡΕΣ: Ιξός, Χαμομήλι, Τίλιο, Σκουτελάρια, Πράσινο Τσάι.
ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ: Βαλεριάνα, Λεόνουρος, Λεβάντα, Μελισσόχορτο.
ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ: Δάφνη, Δενδρολίβανο, Καρυδιά, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο, Κρεμμύδι.
ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ: Γλυκάνισο, Δενδρολίβανο, Κάρδαμο, Κόλιανδρος, Μάραθος, Μέντα, Φλισκούνι.
ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Καλέντουλα, Δίκταμο, Χαμομήλι, Ζαμπούκος, Σύμφυτο.
ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Θυμάρι, Δενδρολίβανο.
ΥΠΕΡΤΑΣΗ: Κράταιγος, Ιξός, Βαλεριάνα, Τίλιο, Φύλλα Ελιάς, Μελισσόχορτο, Σκόρδο.
ΥΠΟΤΑΣΗ: Κράταιγος, Πιπερόριζα, Κόκκινη Πιπεριά.
ΥΠΕΡΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ: Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο.
ΦΛΕΒΙΤΙΔΑ: Καστανιά, Ιξός, Κράταιγος, Τίλιο.
ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο. Φασκόμηλο, Αλθαία, Ζαμπούκος
ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ: Καρυδόφυλλα, Λεβάντα, Ρίγανη, Λάπαθο.
ΧΟΛΗ: Γαϊδουράγκαθο, Αγκινάρα, Λινάρι, Βερβένα, Ταράξακο.
ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: Αγκινάρα, Ταράξακο, Φύλλα Ελιάς, Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο, Αντράκλα, Κιτρινόριζα.
ΨΩΡΑ: Γλυκάνισο, Λάπαθο, Κανέλα.
ΨΩΡΙΑΣΗ: Γαϊδουράγκαθο, Γάλιο, Ίριδα, Τριφύλλι, Άρκτιο, Λιναρόσπορος.
ΨΕΙΡΕΣ / ΨΥΛΛΟΙ: Σάσσαφρας.
ΩΤΙΤΙΔΑ: Αγκινάρα, Κισσός.
ΩΟΘΗΚΕΣ (ΠΟΝΟΙ): Ανεμώνη, Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Βάλσαμο.

Οι πληροφορίες για τις ιδιότητες και τις χρήσεις των θεραπευτικών φυτών προέρχονται από το sitewww.cretanherbs.gr της εταιρίας Δ. & Μ. Δημοκράτη Κάββαλου Ο.Ε
Οι πληροφορίες για τις φαρμακευτικές ιδιότητες των βοτάνων και τις παθήσεις, που περιέχονται σε αυτό τον ιστοχώρο
ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ,
ΣΥΝΤΑΓΗ Ή ΔΙΑΚΟΠΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ.

 
Μερικά βότανα μπορούν να προκαλέσουν παρενέργειες ή να αλληλεπιδράσουν με άλλα φάρμακα και δε συνιστάται η αντικατάσταση φαρμάκων με τη χρήση οποιουδήποτε βοτάνου.

Για οποιαδήποτε πάθηση και θεραπεία
ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ!



Βιολογικό Κτήμα Ζαβού

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού
Η συσκευασία των προιόντων μας

Βιολογικό Κτήμα Ζαβού (Organic Farm - Herbs,George Zavos)

Από το 1999 ξεκινήσαμε και παράγουμε αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά στον τόπο μας. Είμαστε μια οικογενειακής μορφής επιχείρηση. Όλα τα φυτά μας καλλιεργούνται σύμφωνα με τις αρχές της βιολογικής γεωργίας.

Τα προϊόντα που παράγουμε είναι:


Τσάι του βουνού, ρίγανη, λεβάντα, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι,και αυτοφυή αγριομέντα, δάφνη, βάλσαμο, θυμάρι, δυόσμο, τσουκνίδα και τίλιο


ΠΡΟΙΟΝΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 834/2007 ΜΕ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΩ

Γεώργιος Ζαβός (George Zavos)

Ομβριακή, Δομοκού (Omvriaki,Domokoy)

Ν.Φθιώτιδας (N.Fthiotidas)
T.K 35010

Ελλάδα , Greece.

Στέλνουμε τα προϊόντα μας στην πόρτα σας
σε όλη την χώρα ταχυδρομικά με αντικαταβολή.
Από τώρα και σε ιδιώτες με curier
για παραγγελίες, τηλεφωνικά ή με mail

επικοινωνία

2232031453

6974810122

Email zavosg.bio@gmail.com