Το φαρμακευτικό φυτό άρνικα και οι θεραπευτικές της ιδιότητες

Το φαρμακευτικό φυτό άρνικα και οι θεραπευτικές της ιδιότητες

arnica montana....
Doronicum montanum...

η άρνικα είναι ένα πανέμορφο βότανο με ένα πανέμορφο σαν μαργαρίτα λουλούδι...

σαν ενδημικό φυτό της Ευρώπης φύεται στα ορεινά και αλπικά λιβάδια της σε όξινα κυρίως εδάφη...

την συναντάμε
στην νότια Πορτογαλία και
στην νοτιοδυτική Γαλλία...
στην Ισπανία.....
και από εκεί στα νότια της σκανδιναβικής χερσονήσου και στα Καρπάθια αλλά  δεν την συναντάμε στην βαλκανική και την ιταλική χερσόνησο ούτε στα βρετανικά νησιά....

μερικά είδη της τα συναντούμε και στις εύκρατες περιοχές της βορειοδυτικής Αμερικής....

η άρνικα είναι ένα γένος που απαριθμεί περίπου τριάντα ποώδη πολυετή είδη που ανήκουν στην οικογένεια του ηλίανθου -asteraceae-......

και λέγεται ότι το όνομά της προέρχεται από την ελληνική λέξη "αρνάκι" λόγω των μαλακών και χνουδωτών λουλουδιών και φύλλων  της....

ο δε Διοσκουρίδης την ανέφερε ως το "άλκιμο βότανο" πληροφορία την οποία συναντάμε στα γραφτά κείμενα του Ιταλού γιατρού και βοτανολόγου Pierandrea Mattioli......
η άρνικα συνολικά είναι σπάνιο είδος αλλά κατά τόπους μπορεί να την βρούμε να γεμίζει λιβάδια.....

με τα καταπράσινα....

οδοντωτά και ελαφρώς χνουδωτά φύλλα της και τα πανέμορφα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια της που κιτρινίζουν τα λιβάδια και τους χερσότοπους όλον τον Ιούνιο και τον Αύγουστο που είναι και η εποχή της ανθοφορίας της.....
λόγω της σπανιότητάς της η άρνικα σε πολλά μέρη είναι προστατευόμενο φυτικό είδος και καλλιεργείται ειδικά για φαρμακευτικές χρήσεις....
π.χ στην Γερμανία η συλλογή της ελέγχεται αυστηρά και απαιτείται ειδική άδεια ενώ απαγορεύεται η συλλογή της για εμπορικούς σκοπούς...
στην Ελβετία θεωρείται είδος που κινδυνεύει και η συλλογή της με σκοπό το κέρδος απαιτεί ειδική άδεια....
στην Ουγγαρία θεωρείται ότι είναι είδος που απειλείται με εξαφάνιση και είναι από τα πολύ λίγα είδη που απαγορεύεται η συλλογή του....

η άρνικα λοιπόν χρησιμοποιείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια...

στην Αρχαία Ελλάδα έχουμε αναφορές και στον Διοσκουρίδη και στον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο.....

για τους Ευρωπαίους και τους ιθαγενείς της Αμερικής ήταν η πρώτη θεραπεία
για τους πόνους των μυών.....

για τους μώλωπες.....

τις εξαρθρώσεις...

τις φλεγμονές.....
τους τραυματισμούς.....

σήμερα δεν είναι λίγοι αυτοί οι οποίοι έχουν πάντα μαζί τους μια αλοιφή άρνικας
για μελανιές...
για μικροτραυματισμούς...
διαστρέμματα...
και συνήθης πόνους ....
και δεν είναι λίγοι αυτοί που πίστευαν -όπως  Johann Wolfgang von Goethe -και πιστεύουν.....
ότι μέσα στην άρνικα βρίσκεται συμπυκνωμένη ενέργεια και ότι έχει την δύναμη να αναζωογονήσει το νευρικό σύστημα,το οποίο είναι τόσο δύσκολο να θεραπευτεί.....

ο παραδοσιακός τρόπος χρήσης της άρνικας είναι οι εξωτερικές επαλείψεις...

ποτέ δεν χρησιμοποιούμε την άρνικα σε πληγές και ποτέ εσωτερικά...

η άρνικα χρησιμοποιείται με διάφορους τρόπους και για ένα ευρύ φάσμα παθήσεων...
τα μέρη της που χρησιμοποιούμε είναι όλο το φυτό κατά την ανθοφορία του....

και ποιος είναι ο τρόπος της λειτουργίας της;

απλά.....

ενεργοποιεί τους θεραπευτικούς μηχανισμούς του οργανισμού μας.....

οι ιδιότητές της είναι:

αντιαρθριτικές.....

αντιρρευματικές....

αντισηπτικές......

απολυμαντικές....

αντιμικροβιακές....

τοπικές αντιερεθιστικές.....

αντιφλεγμονώδεις......

και που οφείλονται οι αξιοσημείωτες και θαυμάσιες αυτές θεραπευτικές  ιδιότητες της άρνικας;

μα στα ποικίλα συστατικά της....

τα οποία είναι:

Αμίνες : βηταΐνη,χολίνη,τριμεθυλαμίνη......

Υδατάνθρακες :Mucilage,πολυσακχαρίτες συμπεριλαμβανομένης της ινουλίνης

Κουμαρίνες : Scopoletin,umbelliferone

Τα φλαβονοειδή : Betuletol,eupafolin, flavonol,γλυκουρονίδια,kaempferol,luteolin,quercetin,spinacetin tricin

Τριτερπενοειδή : σεσκιτερπένια,arnifolin,helenalin

Πτητικά έλαια : Thymol

Άλλα συστατικά : Arnicin,καφεϊκό οξύ,καροτενοειδή,φυτοστερόλες,ρητίνη,τανίνη

την άρνικα χρησιμοποιούμε για την θεραπεία:

της οστεοαρθρίτιδας....

των νευραλγιών....

των αιματωμάτων....

των διαστρεμμάτων- στραμπουλίγματα-....

των εξαρθρώσεων....

των μωλώπων....

των οιδημάτων λόγω θλάσης....

των ρευματοειδών πόνων των αρθρώσεων και των μυών....

η άμεση ανακούφιση των πόνων της πλάτης και των ώμων με άρνικα είναι θεαματική....

της ακαμψίας των αρθρώσεων.....

της νευρωτικής αλωπεκίας.....

της φλεβίτιδας.....

ακόμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την άρνικα για....

την μείωση του μετεγχειρητικού οιδήματος και του πόνου....

για τις χιονίστρες....

για τα τσιμπήματα των εντόμων....

για την δοθιήνωση.... 

ή.....

σαν θερμαντικό μασάζ πριν από κάθε άθληση αλλά και σαν χαλαρωτικό μασάζ μετά από την άθληση....

μετά από μια κουραστική μέρα....

μετά από μια επίπονη εργασία....

το χαλαρωτικό αυτό μασάζ με λάδι άρνικας θα βοηθήσει τους μύες να χαλαρώσουν και να ξεκουραστούν ενώ παράλληλα θα μας προστατεύσει από επίπονα πιασίματα.....
και....

μερικοί ενδεικτικοί τρόποι χρήσης.....

κάνοντας επάλειψη με λάδι ή αλοιφή άρνικας σε σημείο που έχουμε χτυπήσει το δέρμα δεν σπάει και ανακουφίζεται αμέσως....
κάνοντας μασάζ με λάδι άρνικας σε μυϊκούς πόνους και σε ρευματικούς πόνους έχουμε άμεση ανακούφιση..... 

χρησιμοποιώντας κομπρέσες εμποτισμένες με λοσιόν άρνικας ή με έγχυμα άρνικας βοηθάμε να μειωθούν άμεσα οι φλεγμονές.....

οι μελανιές και οι μώλωπες....

προφυλάξεις:

η άρνικα είναι γενικά ασφαλής όταν την χρησιμοποιούμε τοπικά εξωτερικά....

ωστόσο όπως και τα περισσότερα βότανα έτσι και την άρνικα πρέπει να την χρησιμοποιούμε με σύνεση....

ποτέ παρατεταμένη και ανεξέλεγκτη χρήση...

ειδικά την άρνικα δεν την χρησιμοποιούμε ποτέ εσωτερικά.....

δεν την χρησιμοποιούμε σε πληγές....

σε σπασμένο δέρμα.....

δεν την χρησιμοποιούμε αν είμαστε αλλεργικοί.....
.................................
αυτά τα λίγα για ένα φυτό γεμάτο ευαισθησία....
δύναμη και ενέργεια άγνωστο στον περισσότερο κόσμο και το ίδιο και οι θεραπευτικές του ιδιότητες...

Μανδραγόρας

JUN

1

ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ: Το επικίνδυνο φυτό με τους
παράξενους
 θρύλους και τις απίστευτες παραδόσεις

O Μανδραγόρας είναι ποώδεις φυτό που το βρίσκουμε στις μεσογειακές χώρες με μεγάλα φύλλα και με ρίζα διχαλωτή που μοιάζει με ανοιχτά πόδια ανθρώπου που στέκεται όρθιος.

Ο θρύλος μιλάει για αυτοτιμωρία κάποιου άντρα που ερωτεύτηκε  μια νεράιδα και όταν αυτή έχασε την ζωή της θέλησε να την ακολουθήσει και ζήτησε να τον θάψουν όρθιο δίπλα της και όταν κάποιος πάει να τον ξεριζώσει από δίπλα της  αυτός βγάζει μια φωνή-στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα.

Από το φυτό αυτό κατασκευάζονται υπνωτικά και σπασμολυτικά φάρμακα.

Οι αρχαίοι είχαν μια έκφραση γι’αυτούς που κοιμόντουσαν βαθιά ή συμπεριφέρονταν σαν κοιμισμένοι αγνοώντας πασίγνωστα πράγματα:

«υπό μανδραγόραν καθεύδειν» δηλαδή «κοιμάται κάτω από τον μανδραγόρα»!

Ο Μανδραγόρας είναι γνωστός από την αρχαιότητα. Βρέθηκε στους Αιγυ­πτιακούς τάφους των Θηβών του 1800 π.χ. Αναφέρεται από τον Θεόφραστο, τον χρησιμοποιούσε ο Ιπποκράτης ως αναισθητικό και ο Διοσκουρίδης κά­νει μακρά αναφορά για πολυάριθμες χρήσεις, ακόμα και για προβλήματα που παρουσιάζουν οι ελέφαντες.

 Στην βίβλο αναφέρονται οι αφροδισιακές ιδιότητές του και κατά τον μεσαίωνα οι μαγικές, το χρησιμοποιούσαν σαν ηρεμιστικό για τους μελλοθάνατους με σταύρωση.

Λόγω της ανθρώπινης φιγούρας της ρίζας (πολλές φορές την επεξεργάζονταν κατάλληλα, της έσφιγγαν ορισμένα σημεία ώστε να τονίσουν την ανθρώπινη μορφή και να πάρει τρομακτική όψη και το ξαναφύτευαν για ορισμένο χρονικό διάστημα) πίστευαν ότι είναι προϊόν μετεμψύχωσης ανθρώπου που έχει αυτο­κτονήσει.

 Όποιος το ξερίζωνε χωρίς τις κατάλληλες προφυλάξεις πέθαινε. Έπρεπε να ξεριζωθεί νύχτα με πανσέληνο να είναι παρών ένας μαύρος σκύλος ή γάιδα­ρος να έχουν δέσει τη ρίζα του μανδρα­γόρα στο πόδι του και να το ξεριζώσει. Το φυτό έβγαζε οξεία κραυγή που τρέλαινε όποιον την άκουγε.

 Ο Διοσκουρίδης δεν αναφέρει τίποτα σχετικό με ρίζα και μαγείες, το συνιστά ως φάρμακο «κατά των άγρυπνων και περιοδυνό­ντων.. Τα φύλλα του συνιστά για τις φλεγμονές των ματιών και των ελκών και διαφοροποιεί κάθε σκλήρυνση και απόστημα. Η ρίζα του θεραπεύει τις πληγές των ερ­πετών, και παύει τους πόνους των αρθρώσεων. Όσοι πρόκειται να ακρωτηρια­σθούν ή να κα­ούν λαμβάνουν μανδραγορίτη οίνο και δεν θα πονούν την ώρα της επέμβασης.

 Επίσης ο αρ­χαίος συγγρα­φέας Πλίνιος, αναφέρει ότι υπήρχαν δύο είδη μανδρα­γόρεςο λευκός αρσενικός και ο θηλυκός χρώματος μπλε.

Κατά τους χριστιανικούς αιώνες η ίαση του ασθενούς με τη χρήση μανδραγόρα ήταν αρκετά ισχυρή, όμως σε ένα από­σπασμα του μοναχού Κασσιόδωρου, φί­λος του Αγίου Βενέδικτου το 557 αφήνει να εννοηθεί ότι η ίαση θα πραγματοποιη­θεί κυρίως με την πίστη της Χριστιανικής θείας χάρης. Αφού ο Θεός δημιούργησε τη φύση ότι θεραπείες γνωρίζετε θα τις εφαρμόζετε στο όνομα του Κυρίου Ημών Ιησού.....

Άλλη άποψη έχει σχέση με τα ερωτικά φίλτρα αφού γίνονται συχνά αναφορές σε μεσαιωνικά χειρόγραφα την πρώτη αναφορά κάνει ο Διοσκουρίδης ότι από τη ρίζα του μανδραγόρα παρασκεύαζαν φίλτρα ερωτικά και γι αυτό η Αφροδίτη λεγόταν και Μανδραγορίτις, γι αυτό οι νέοι στην Αττική είχαν πάνω τους ένα σακουλάκι με κομμάτια ρίζας μανδραγό­ρα για ερωτικό φυλαχτό.

Επίσης ο κάτο­χος του μανδραγόρα εκτός της σεξουαλι­κής ικανότητας, του παρείχε προστασία από δηλητηριάσεις και κακώσεις, προ­σέφερε πλούτο υγεία και μακροζωία.

 Οι αρχαίοι Έλληνες το ονόμαζαν «μήλο του έρωτα», οι Άραβες «μήλο του διαβόλου», φυλές του όρους Λίβανος «αυγά των τζίνι» (ότι πραγματοποιούσαν τα όνειρα του χρήστη), οι Εβραίοι το αποκαλούσαν «τα μήλα της αγάπης» ως γονιμοποιά για τις γυναίκες, αυτή η παράδοση διατη­ρείται μέχρι σήμερα.

 Την ερωτική και μαγική ιδιότητα λέγεται την απέκτησε από την μάγισσα Κίρκη ότι από αυτό το υγρό έδωσε στους άνδρες του Οδυσσέα και τους μεταμόρφωσε.

 Από τον Θεόφραστο που έγραψε λα­μπρά έργα σε 9 βιβλία του «περί φυτών ιστορίας» και σε 6 «περί φυτών αιτιών» θεωρείται ο θεμελιωτής της επιστημονικής φυτολογίας, ανάμεσα στις λοιπές πληρο­φορίες σημειώνει: όταν ο μανδραγόρας τεμαχίζεται και εμβαπτίζεται σε ξύδι χρησιμοποιείται για την ποδάγρα.

Από την ονομασία του «homunculus» ανθρωπάριο ο Παράκελσος έλεγε ότι κατάγεται από ανθρώπινο σπέρμα που εμφυτεύεται σε ένα είδος αγγουριού, το οποίον σαπίζει στη φυσική θερμοκρασία αλογίσιας κοπριάς και μετά 40 μέρες θα αρχίζει να κινείται...  

Στην ταύτιση του με το «homunculus» των αλχημιστών, ο Gerhard θέτει τον προβληματισμό: ότι ποτέ ένας αλχημιστής δεν διανοήθηκε πως τα πειράματά του σε σχέση για την δημιουργία του ανθρώπου θα αποτύγχα­ναν. Τόσο βαθιά ήταν η πεποίθηση του που έβλεπε εκείνο που επιθυμούσε να δει. Στην τελευταία αυτή φράση βρίσκεται μια μεγάλη αλήθεια, ο άνθρωπος αυτα­πατόμενος, ζει αυτό που δεν υπάρχει, οραματίζεται και πιστεύει το όραμα για αληθινό. 

Οι παλιότεροι στα χωριά έφτιαχναν από τον Μανδραγόρα αφού τον αποξηραίνανε μια σκόνη που την χρησιμοποιούσαν σαν φάρμακο και την ονόμαζαν «φιστουλόχορτο»

Άλλες παραδόσεις πιστεύουν ότι γιατρεύει τις στείρες γυναίκες!

Η φυτική του μορφή.

Το γένος του μανδραγόρα περιλαμβάνει φυτά πολυετή ενδημικά της Μεσογείου και των Ιμαλαΐων. Το πιο γνωστό είδος είναι το Mandragora officinalis. Ο μανδραγόρας έχει μια μακριά καφέ ρίζα σαν παντζάρι που μπορεί να φτάσει σε βάθος ένα μέτρο. Η ρίζα είναι μερικές φορές μονή και μερικές φορές διακλαδώνεται σε δύο ή τρεις βραχίονες. 

 Ακριβώς από την κορυφή της ρίζας εμφανίζονται μερικά σκουροπράσινα φύλλα που αρχικά είναι όρθια αλλά όταν φτάσουν στο κανονικό τους μέγεθος (30 εκατοστά μήκος και 10 εκατοστά πλάτος) απλώνονται προς τα έξω και προς τα κάτω. Είναι μυτερά στις άκρες και έχουν μια δυσάρεστη οσμή. Μέσα από τα φύλλα ξεπετάγονται τα άνθη του φυτού το καθένα από ξεχωριστό μίσχο μεγέθους 8-10 εκατοστών. Στο σχήμα και στο μέγεθος μοιάζουν λιγάκι με τα άνθη της πρίμουλας και έχουν υπόλευκο χρώμα και αρκετές φορές με μοβ παραλλαγές.

Τα άνθη παράγουν ένα σφαιρικό λείο καρπό σαν μικρό μήλο που γίνεται κίτρινος όταν ωριμάσει. Η σάρκα του καρπού είναι γεμάτη και έχει ένα δυνατό άρωμα σαν του μήλου.

Ο μανδραγόρας είναι στα προνομιούχα καθώς οι άνθρωποι έχουν ασχοληθεί μαζί του
από την αρχαιότητα αποδίδοντας του εκπληκτικές ιδιότητες πραγματικές αλλά και φανταστικές 

Τα σκίτσα του μανδραγόρα όλα έχουν αναπαράσταση ανθρώπου!

Ο μύθος και η μαγεία του!

Στους αρχαίους καιρούς πιστεύονταν ότι ο Μανδραγόρας είχε μαγικές δυνάμεις.

 Η διχαλωτή ρίζα του παρομοιάζονταν με ανθρώπινο σώμα και πίστευαν ότι είχε δυνάμεις από τα σκοτεινά πνεύματα της γης. Για να ξεριζώσουν το μανδραγόρα έπρεπε να το κάνουν μόνο μεσάνυχτα και μετά από απαραίτητες προσευχές και τελετουργίες. Κάποιος ζωγράφιζε τρεις κύκλους γύρω από το φυτό με ένα μυτερό κλαδί ιτιάς και μετά έδεναν ένα μαύρο σκύλο στο φυτό με ένα σπάγκο. Ανθρώπινα χέρια δεν έπρεπε να έρθουν σε επαφή με το φυτό.

 Πιστεύονταν πως όταν ο μανδραγόρας έβγαινε από το έδαφος έβγαζε μια στριγκλιά που σκότωνε ή τρέλαινε όποιον δεν είχε προφυλαγμένα τα αυτιά του εκείνη την ώρα. Όταν το φυτό είχε πια αποκοπεί από την γη μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ευεργετικούς σκοπούς.

 Ακόμα από την εποχή της βίβλου στην Γένεση υπάρχουν αναφορές για την χρήση του Μανδραγόρα σαν αφροδισιακό και σαν βοτάνι για τεκνοποιία. Η Ραχήλ απελπισμένη που δεν έκανε παιδιά με τον Ιακώβ κατέφυγε στον μανδραγόρα για να γεννήσει τον Ιωσήφ.

Στο μεσαίωνα το φυτό το έλεγαν επίσης “μήλο του σατανά” και πίστευαν ότι προκαλούσε τρέλα. Πίστευαν ότι κάτω από τα δέντρα που γίνονταν απαγχονισμοί φύτρωνε μανδραγόρας από το σπέρμα των κρεμασμένων.

 Ο μανδραγόρας ήταν βασικό συστατικό για τα μαντζούνια των μαγισσών της εποχής και το πιο κοινό παράδειγμα της κατάχρησης των φαρμακευτικών ιδιοτήτων των φυτών από αυτούς που είχαν εμμονές με τις μαγικές και οργιαστικές τελετουργίες με τις οποίες μερικά παραισθησιογόνα ναρκωτικά φυτά είχαν στενά συνδεθεί. Ο μανδραγόρας συνδέθηκε στενά με τον μεσαίωνα και πλήθος προλήψεων και αναφορών σχετικά με τις δυνάμεις του φυτού υπάρχει από εκείνα τα σκοτεινά χρόνια.

Οι πραγματικές του ιδιότητες!

Σήμερα, η σύγχρονη επιστήμη έχει αποφανθεί ότι οι ρίζες του μανδραγόρα περιέχονται στην κατηγορία των αναλγητικών όπως η μπελαντόνα και η τα φύλλα της κόκας.

 Δύο από τα ενεργά χημικά συστατικά του μανδραγόρα είναι η ατροπίνη και η σκοπολαμίνη δύο ισχυρά κατευναστικά. Ο μανδραγόρας έχει επίσης μεγάλη περιεκτικότητα σε μανδραγορίνη, ένα ισχυρό υπνωτικό και ναρκωτικό.

 Είναι έτσι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αποδίδονται στο φυτό αφροδισιακές ιδιότητες όπως και επίσης ο κίνδυνος να προκαλέσει τρέλα η και θάνατο. Είναι επίσης εμετικό και καθαρτικό προξενώντας συστολές στο στομάχι. Ίσως και αυτός να είναι ο λόγος που είχε συνδεθεί αρχικά με την τεκνοποιία.

 Αλλά σε κάθε περίπτωση η απευθείας λήψη της ρίζας δεν συνιστάται.

 Τα αποτελέσματα από την χρήση του μανδραγόρα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτα και πολύ τοξικά.

 

Πηγή: ftiaxno.gr  

Η Σελίδα μας εύχεται ολόψυχα την συμπαράσταση της στους κάτοικους της πανέμορφης ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ

 Η Παραλία Μύρτος στην ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ.


Μια μικρή ιστορία για την ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ.

Στους μαύρους μετα -εμφυλιακούς χρόνους,ο Πατέρας μου βρέθηκε 
φυλακισμένος ως πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ
εκεί το 1953 έζησε απο πρώτο χέρι τον καταστρεπτικό σεισμό,οταν τους έβγαζαν
 απο τα χαλάσματα της φυλακής,  ένοιωσε δε την αγάπη και την φιλοξενία των 
κατοίκων που είχε να το λέει συχνά αργότερα τόσες φορές δε που στο παιδικό μου το 
μυαλό τότε τυπώθηκε οτι καλός άνθρωπος = ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ.
ΟΛΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΜΕ ΟΣΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΑΣ ΕΠΙΣΚΕΥΤΟΥΜΕ ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ,ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ,ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ.
Η ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ...