Γλυκάνισος

Γλυκάνισος

Περιγραφή: Ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Είναι φυτό ποώδες, μονοετές που καλλιεργείται από την αρχαία εποχή. Το γλυκάνισο έχει άνθη μικρά λευκά σε σκιάδια αρκετά μεγάλα, φύλλα με μεγάλες στρογγυλές περιφέρεις και τρεις λοβούς, στέλεχος με λεπτές ραβδώσεις, διακλαδιζόμενο, καρπό αυγοειδή και χνουδωτό. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο. Φτάνει σε ύψος τους 50 πόντους. Χρησιμεύει ο σπόρος του που μαζεύεται ώριμος τον Σεπτέμβριο. Θεραπευτικές Ιδιότητες: Είναι ένα θερμαντικό, διεγερτικό χόρτο, το οποίο βελτιώνει την πέψη, δρα ευεργετικά στο συκώτι και το κυκλοφοριακό σύστημα και έχει αποχρεμπτική και οιστρογονική δράση. Είναι αρκετά αποτελεσματικό μέσο ενάντια στους σπασμούς-κολικούς των εσωτερικών μυών (του στομάχου και των εντέρων), αυξάνει την αποβολή αερίων των εντέρων και την περισταλτικότητα τους, χρησιμοποιείται ενάντια στο άσθμα,στον βήχα και τον ερεθισμό των άνω αναπνευστικών οδών, στην βραχνάδα της φωνής, σαν εφιδρωτικό και αντιπυρετικό μέσο. Συστήνεται στις μητέρες που θηλάζουν γιατί αυξάνει το γάλα αλλά και σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών, του συκωτιού και του παγκρέατος. Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της ψώρας. Χρήση: Βράζοντας αποξηραμένους καρπούς από γλυκάνινσο σε νερό μπορούμε να ετοιμάσουμε ένα αφέψημα το οποίο αποτελεί ένα ήπιο καθαρτικό. Επίσης, παρασκευάζεται ως έγχυμα (Πριν τη χρήση συνθλίβουμε ελαφρά τους σπόρους για να ελευθερωθούν τα πτητικά έλαια. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού σπόρους και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10-15 λεπτά). Αλλά και με την κατάλληλη πολτοποίηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εξωτερικά.

Αγριοτριανταφυλλιά

Αγριοτριανταφυλλιά             Η αγριοτριανταφυλλια  είναι θάμνος αυτοφυής σε πλαγιές και ξέφωτα. Ο βλαστός της είναι πολύκλαδος και αγκαθωτός, τα φύλλα της λογχοειδή και οδοντωτά, οι καρποί της κόκκινοι και ωοειδείς με πολλούς σπόρους, τα κυνόροδα, και άνθη λευκά ή ροζ. Ανθίζει την άνοιξη και χρησιμοποιούμενα μέρη είναι τα άνθη και οι καρποί. Οι καρποί και τα άνθη περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης και γι΄ αυτό  είναι πρώτης τάξεως αντισκορβουτικό και φάρμακο για το ραχιτισμό. Το αφέψημα θεωρείται ιδανικό τονωτικό σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, στο συνάχι, την ατονία, την ανορεξία και τη δυσπεψία. Έχει στυπτικές ιδιότητες και βοηθά στην καταπολέμηση της διάροιας και των κολικών των εντέρων. Επίσης θεωρείται πολύ αποτελεσματικό αντισηπτικό για μολύνσεις και ερεθισμούς των βλεφάρων και των οφθαλμών. Το αιθέριο έλαιο θεωρείται πολύ αγνό και ασφελές για χρήση αλλά σπάνια κυκλοφορεί ανόθευτο. Τα άνθη και οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς χρησιμοποιούνται για γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδες, σιρόπια και ζεστά ροφήματα με έξοχη γεύση.

Αντράκλα ή Γλυστρίδα

Η Γλυστρίδα (Portulaca oleracea) είναι ένα φυτό παρεξηγημένο, ένα αυτοφυές φυτό που πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως ζιζάνιο και ξυλώνεται από τους κήπους και τους μπαξέδες.

Photographer: Mary Chariskou

Κι όμως είναι ένα φυτό με πάρα πολλές βιταμίνες και χρηστική αξία που μεγάλωσε αρκετές γενιές στο παρελθόν. Στο εξωτερικό βέβαια δε συμβαίνει το ίδιο πράγμα όπως έχω διαπιστώσει, ο περισσότερος κόσμος δε γνωρίζει ούτε καν ότι τρώγεται.

Όπως τα περισσότερα φυτά έχει πολλά διαφορετικά ονόματα σε διάφορες ντοπιολαλιές, στη δική μου περιοχή είναι γνωστή ως Γλυστρίδα, όνομα που είναι περιγραφικό κυρίως μια και όταν βράσεις τη γλυστρίδα έχει μια γλυστερή υφή. Φυσικά η λαϊκή σοφία δε το άφησε αυτό απαρατήρητο οπότε όταν κάποιος μιλάει πολύ συνηθίζουμε να τον ρωτάμε αν έφαγε γλυστρίδα.

Photographer: Mary Chariskou

Τη δική μου γλυστρίδα την απέκτησα τυχαία κάποια άνοιξη όταν αγόρασα μερικούς κατιφέδες. Γύρω από τους κατιφέδες άρχισαν να φυτρώνουν κάποια αγριόχορτα που σύντομα ανακάλυψα πως ήταν γλυστρίδες.

Αντί να τις πετάξω, τις μεταφύτευσα σε άλλη γλάστρα αφενώς για να μη μου πνίξουν τους κατιφέδες, αφετέρου για να διατηρήσω τις γλυστρίδες και να κρατήσω τον σπόρο τους. Η γλυστρίδα μπορεί να μεγαλώσει αρκετά ευτυχισμένη σε μια γλάστρα ή ζαρτινιέρα.

Οι σπόροι της Γλυστρίδας βγαίνουν αφού ανθίσει πρώτα και είναι μικροσκοπικοί, μαύρης σχεδόν απόχρωσης. Θα τους δείτε μέσα σε “κυπελάκια” που θα εμφανιστούν στις άκρες των κλαδιών. Επειδή είναι μικροσκοπικοί, αν ανοιξουν τα “κυπελάκια” διασκορπίζονται με τον αέρα πολύ εύκολα οπότε πρέπει να έχετε το νου σας για να προλάβετε τα κυπελάκια την ώρα που ανοίξουν. Για να συγκεντρώσετε το σπόρο μπορείτε να πάρετε ένα πιατάκι και να τινάξετε επάνω του τις ακρες των κλαδιών. Οι σπόροι θα πέσουν μέσα στο πιατάκι σας πολύ εύκολα.

Τα άνθη της γλυστρίδας είναι μικρά και κίτρινα. Αν σκοπεύετε να φάτε την γλυστρίδα καλό είναι να την μαζεύετε πριν ανθίσει και σποριάσει.

Τους σπόρους της γλυστρίδας μπορείτε να τους φυτέψετε νωρίς την άνοιξη και τα φύλλα της μπορείτε να τα συλλέγετε ως αργά το φθινόπωρο. Πρακτικά δε χρειάζεται καμία φροντίδα παρά μόνο λίγο νεράκι.

Ωφελιμότητα της Γλυστρίδας

Η γλυστρίδα θεωρείται μια πολύ καλή πηγή Ωμέγα-3 λιπαρών οξέων που κατεβάζουν τη χοληστερίνη και αντιοξειδωτικών, όπως και βιταμίνης C, βιταμίνης D, βιταμίνη Ε, σιδήρου, κ.α. Από την αρχαιότητα θεωρούσαν πως είχε διουρητική και επουλωτική δράση. Η θερμιδική της αξία είναι υπερβολικά μικρή μια περιέχει περίπου 15 θερμίδες στα 100 γραμμάρια.
ΠΗΓΗ.