Η Συμετοχή μας με το περίπτερο μας στην διεθνή έκθεση Λαμίας 2013

Παγωμένο τσάι του βουνού,το καλύτερο και υγιεινότερο αναψυκτικό του καλοκαιριού

Κώνειο

Προσοχή δηλητηριώδης φυτό!

Επιστημονική ονομασία: Κώνειο το στικτόν- Conium maculatum L.

Οικογένεια: Δικότυλο, της οικογένειας των Σκιαδοφόρων (Umbelliferae).

 Άλλα ονόματα: Κώνειο το στικτόν, αμάραγγος (Mάνη), ασκοτιστάρα (Κρήτη), καρπούσα (Αρβανίτικα), μαγκούτα, καμπουδιά ή τσαμπουδία (Κύπρος), βρωμούσα, βρωμόχορτο, κιρκούτα.

Αγγλικά: Hemlock, poison hemlock, snakeweed, poison parsley, spotted parsley

Περιγραφή

Φυτό ποώδες, λείο σχεδόν χωρίς τρίχες, μεγάλο, με ύψος από 50cmέως 2,5m, μονοετές ή διετές.

Ο βλαστός είναι ισχυρός, ορθός, διακλαδιζόμενος, συνήθως με  ερυθροκαστανές κηλίδες προς το κάτω μέρος, κούφιος εσωτερικά, γραμμωτός κατά μήκος εξωτερικά.

Τα φύλλα του είναι έμμισχα, αντίθετα, τα κατώτερα μεγάλα μέχρι 50x40cm με το περίγραμμα τους τριγωνικό, σύνθετα, 2-4 φορές πτεροειδή, μαλακά, χωρίς τρίχες   Με τμήματα λογχοειδή έως δελτοειδή, πτεροσχιδή, χνουδωτά.

Φύλλα περιβλήματος:  μόνιμα βράκτεια, βραχέα κατανεύοντα  0-5-6 στενά τριγωνικά έως ωοειδή-λογχοειδή φύλλα,   με άκρα που γυρνούν προς τα κάτω, ξηρής μεμβρανώδους υφής.

Εξάπλωση

Αυτοφυές κατά μήκος των αγροτικών δρόμων, σε φράκτες , ακαλλιέργητες εκτάσεις, υγρούς και σκιερούς τόπους, ερείπια, απορρίμματα .

Σε όλη την Ελλάδα. Αττική, Μεγαρίδα

Ήταν φυτό πολύ κοινό στην Αττική μέχρι τον προηγούμενο αιώνα και εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα. Ο γνωστός βοτανικός Χελδράϊχ βεβαιώνει πως φύτρωνε ακόμα και στις αυλές των σπιτιών.

Ο Διοσκουρίδης λέγει ότι «ενεργέστατον είναι το μεγαρικόν, το αττικόν, το εις τη  Χίο και την Κιλικία».

Κατα τον Θεόφραστο «άριστο είναι το περί Σούσα Φυόμενο και το εν ψυχρότατοις τόπος».

Ο Π.Γ.Γεννάδιος στο Φυτολογικό Λεξικό του  το 1914 αναφέρει τα εξής:

Πριν από 35 χρόνια ο Ορφανίδης (βοτανικός) προκειμένου περί του κώνειου έγραφε: « Πρό τινων χρόνων από την φυλακή του Σωκράτους μέχρι της βάσης του λόφου όπου ευρίσκεται το Θησείο, άφθονα βλάστανε το κώνειο. Αλλά σήμερα σποραδικά μόνο απαντά εκεί. Τούτο συνέβη διότι συνελέγετο απλήστως πριν από την καρποφορία του  προς χρήση στα φαρμακεία της πρωτεύουσας. Σήμερα απαντά εις τον ελαιώνα και άλλες τοποθεσίες των Αθηνών...»

Φύεται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη εκτός από τον μακρινό έσχατο βορρά, την Ασία την Νότιο Αφρική. Εξαπλώνεται και στην Αμερική από το Κεμπέκ μέχρι την Φλώριδα, καθώς και στις δυτικές πολιτείες των ΗΠΑ και την Χιλή.

Καλλιέργεια

Καλλιεργείται με σπόρους που σπέρνονται ενωρίς την άνοιξη. Το Μάϊο τα νεαρά φυτά μεταφυτεύονται σε έδαφος λίγο υγρό και θρεπτικό, κατά προτίμηση αργιλοασβεστούχο και πλούσιο σε αμμωνιακά άλατα. Τα φύλλα συλλέγονται τον δεύτερο χρόνο όταν αρχίζει η άνθιση (Ευρώπη: Ιούνιο, Ιούλιο) και οι καρποί όταν σχεδόν ωριμάσουν.

Η συλλογή γίνεται σε ημέρα ηλιόλουστη, (στην Ευρώπη: Οκτώβριο - Νοέμβριο) ξηρή διότι τότε έχουμε την μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε δραστικά συστατικά. Αμέσως μετά, ξηραίνονται σε μέτρια θερμοκρασία γρήγορα και φυλάσσονται μακριά από το φως και τον αέρα. Να σημειώσουμε εδώ ότι τα αλκαλοειδή του φυτού είναι ουσίες πτητικές, επομένως και η ποιότητα και δραστικότητα της δρόγης μειώνεται με την πάροδο του χρόνου. Όλες οι ανωτέρω εργασίες πρέπει να γίνονται μακριά από τα άλλα φαρμακευτικά φυτά.

πηγη.ftiaxno.gr