Δενδρομολόχα (αλθαία)

Βοτανικό όνομα: Αλθαία η φαρμακευτική (Althaea officinalis), ανήκει στην οικογένεια των μαλαχωδών (Malvaceae). Κατάγεται από την περιοχή γύρω από την Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα καθώς και την ανατολική Μεσόγειο. Ευδοκιμεί σε υγρά εδάφη, πλούσια σε αλάτι. Επίσης απαντά ως καλλιεργήσιμο φυτό. Φτάνει σε ύψος μέχρι το 1,50 μ. Έχει φύλλα πριονωτά με εγκοπές και άνθη λευκά. Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο.
Η δενδρομολόχα (ή νερομολόχα) χρησιμοποιείται ήδη από την αρχαιότητα και καλλιεργούνταν στους κήπους των μοναστηριών το μεσαίωνα. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Έλληνα φιλόσοφου Θεόφραστου το μείγμα δενδρομολόχας και κρασιού θεωρούταν στην αρχαιότητα δοκιμασμένο μέσο κατά του βήχα. Η ρίζα πωλούταν ως φάρμακο για τον πονόλαιμο.
Χρησιμοποιούμενα μέρη του φυτού: Συλλέγεται κυρίως η ρίζα του φυτού, η οποία περιέχει το υψηλότερο ποσοστό δραστικών συστατικών. Χρησιμοποιούνται επίσης τα φύλλα και τα άνθη.

Ιδιότητες: Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητα σε βλέννα η δενδρομολόχα μειώνει τον ερεθισμό και έχει αντιφλεγμονικές, αποχρεμτττικες και ελαφρώς καθαρτικές ιδιότητες.

Χρήση: Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε βλέννα η δενδρομολόχα αποτελεί αποτελεσματικό μέσο για αναπνευστικά νοσήματα. Οι φλεγμονές των βλεννογόνων και του γαστρεντερικού σωλήνα ανακουφίζονται, γιατί η βλέννα επικάθεται στις ερεθισμένες περιοχές. Η δενδρομολόχα αποτελεί μέσο κατά του βήχα ιδίως για τα μικρά παιδιά. Επίσης από αυτή παράγονται αλοιφές για τους καλόγερους και τα αποστήματα καθώς και οδοντικά διαλύματα. Σε περίπτωση εγκαύματος από την ήλιο βοηθά ένα έγχυμα από φύλλα ή κομμάτια ρίζας.

Θεραπευτικές ιδιότητες

Η αλθαία χρησιμοποιείται για τις αντιβηχικές, μαλακτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες της. Κατευνάζει τους μυϊκούς πόνους, εξαφανίζει τους μώλωπες, ωριμάζει τα αποστήματα, καταπολεμά τις ουλίτιδες και τις άφθες, επουλώνει τις πληγές. Βοηθάει τα κουρασμένα νεφρά, καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα, καταπραΰνει τους ερεθισμούς. Είναι ευεργετική στις φλεγμονές και τις παθήσεις του πεπτικού (στοματίτιδα, φαρυγγίτιδα, έλκος στομάχου, εντέρων), του αναπνευστικού (λαρυγγίτιδα, στηθάγχη, βρογχίτιδα) και του ουροποιητικού συστήματος (κυστίτιδα, ψαμμίαση , πέτρες στα νεφρά).
Καταπολεμά τον έντονο και ξερό βήχα και το κρυολόγημα και δρα ως ήπιο αποχρεμπτικό .

Αρκουδοπούρναρο

Αρκουδοπούρναρο – Holly (Ilex aquifolium)

Ο ίλεξ (Ilex, αρκουδοπούρναρο και ου [γαλλ. houx]), είναι γένος φυτών που περιλαμβάνει γύρω στα 600 είδη της οικογένειας Aquifoliaceae μερικά από τα οποία μπορούν να φτάσουν σε ύψος τα 10 μέτρα. Κατάγεται από την Ευρώπη, την Ασία και την βορειοδυτική Αφρική.

Απαρτίζεται από νεαρούς βλαστούς πράσινου χρώματος που μετά την ολική ξυλοποίηση γίνονται γκρίζοι. Τα φύλλα του είναι σκληρά, δερματώδη, σκουροπράσινα, γυαλιστερά, με μικρούς μίσχους, σχήματος ωοειδούς. Το φύλλωμα είναι οδοντωτό και καταλήγει σε αγκάθια. Στην Ελλάδα το σύνηθες ύψος που μπορεί να φτάσει είναι 1-3 μέτρα.

Τα άνθη του είναι μικρά, μασχαλιαία, λευκά ή λευκοκίτρινα με ελαφρύ άρωμα. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Μάιο. Ο καρπός είναι σφαιρικός κόκκινος σαν του βατόμουρου με ιδιαίτερη διακοσμητική αξία και εμφανίζεται στα θηλυκά φυτά από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Ιανουάριο. Μεγάλη Προσοχή στον καρπό ο οποίος είναι τοξικός και μπορεί να προκαλέσει έμετους, κενώσεις ή σε μεγάλες ποσότητες ακόμα και το θάνατο αν καταναλωθεί από τον άνθρωπο.

Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις όσον αφορά το έδαφος. Είναι ανθεκτικό στο κρύο και στα ασβεστούχα εδάφη, προτιμά ηλιόλουστες θέσεις αλλά μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε ημισκιερές. Ποτίσματα κανονικά. Μπορεί να καλλιεργηθεί σε κήπους μεμονωμένα ενδιάμεσα τού γκαζόν, ή σε μοναχικά σημεία, στις άκρες των παρτεριών και σε φυτοδοχεία. Χρησιμοποιείται ευρέως ως διακοσμητικό σε κήπους και πάρκα.

Στον δυτικό πολιτισμό, το φυτό χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως διακοσμητικό για τα Χριστούγεννα, ειδικά σε στεφάνια. Είναι το "ταίρι" του γκι (ιξός) και αποτελούν μαζί το παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο δίδυμο. Το ξύλο του χρησιμοποιείται στην κατασκευή πεσσών για το σκάκι και επίσης για προσάναμμα. Από τον ιξό παρασκευάζεται επίσης τσάι.

Μαιντανός

  

Μαϊντανός

Το Διετές, ιθαγενές φυτό ο Μαϊντανός ανήκει στο γένος πετροσέλινο της οικογένειας των σκιαδοφόρων. Καλλιεργείται στις εύκρατες περιοχές για τα φύλλα του που χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και σε διάφορες σαλάτες.

Ήταν γνωστός στους αρχαίους Έλληνες που τον χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό βότανο αλλά και σαν φάρμακο σε διάφορες παθήσεις.

Κατά τον πρώτο χρόνο ανάπτυξης του φυτού εμφανίζονται τα σύνθετα κατσαρά βαθυπράσινα φύλλα σχηματίζοντας ομάδες.

Στην συνέχεια εμφανίζονται διάφορα ψηλά ανθοφόρα στελέχη που στην κορυφή τους φέρουν μικρά κιτρινοπράσινα άνθη και ακολουθούνται από μικρά σπόρια.

Τα φύλλα του μαϊντανού είναι πλούσια σε βιταμίνη C, ενώ περιέχουν και αιθέρια έλαια. Εκτός από φρέσκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αποξηραμένα.

Κάποια ποικιλία μαϊντανού σχηματίζει μια μεγάλη ρίζα όμοια με του σέλινου και τρώγεται σαν βραστή σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες χρησιμοποιείται όχι μόνο ως συστατικό αλλά και ως διακοσμητικό σαλατών ή πιάτων κρέατος, ενώ στην Τουρκία, χρησιμοποιείται σε μεγάλες ποσότητες στη σαλάτα, είτε μαζί με ψιλοκομμένη τομάτα είτε και μόνος του.